Egelantier Boys heeft zaterdag een verdiende overwinning geboekt op Simonshaven.
Met de uitwedstrijd nog in het achterhoofd, die verloren ging en de belachelijke houding van de leiding van Simonshaven daarbij, was EB gewaarschuwd, voor de speelwijze van de tegenstander.
Al in de eerste minuten werd duidelijk dat Simonshaven niet kwam om mee te voetballen, maar om EB niet te laten winnen. Vanaf het begin speelde de ploeg erg fel en schroomde daarbij niet de forse tackle en overtreding, waardoor het voor EB lastig was om aan normaal voetbal toe te komen.
De strijdwijze van Simonshaven had maar even succes. Al na 6 minuten had EB de score kunnen openen, maar een inzet van Hamdija Kudic werd van de lijn gehaald, waar deze volgens vriend en vijand erover was.
Enkele minuten later was het toch raak, toen Armin Memisevic spits Sanin Stupac wegstuurde en deze alleen voor de doelman geen fout maakte. Wat volgde was lachwekkend. De bal verdween voor iedereen waarneembaar in het doel, maar schoot onder de metalen ligger door. Hierdoor twijfelde de scheidsrechter en gaf aan dat het net kapot zou zijn, iets was hij voor de wedstrijd zelf gecontroleerd had. Na eerst het doelpunt af te willen keuren nam hij de enige juiste beslissing door de 1-0 goed te keuren.
EB ging goed door en de tegenstander kwam in de gehele eerste helft welgeteld 1 keer voor het EB doel na een goede aanval, maar de inzet ging voorlangs. EB kreeg daarentegen mogelijkheden om de score op te voeren en deed dat slechts eenmaal. Armin Memisevic schoot van een kleine 18 meter langs iedereen de bal in de benedenhoek, 2-0
Ook hierna bleef EB de veel betere ploeg en waren er talrijke overtredingen nodig om met name Stupac af te stoppen. Het mocht allemaal van de scheidsrechter. De trainer van Simonshaven kon dan ook niet veel meer uitroepen : “Pak de 9 nou eens aan” alsof dit nog niet gebeurde. Voeg daarbij de grensrechter van Simonshaven, die zelfs voor buitenspel vlagt als er mensen op eigen helft staan, dan geeft dit de strijdwijze van de ploeg redelijk weer
De rust kwam met 2-0 en daar was niets op af te dingen.
Na rust kroop Simonshaven uit de schulp. Het “lange halen naar voren voetbal” bracht al in de 1e minuut na rust de 2-1 toen bij een hoekschop EB stond te slapen. Even doemde het scenario van 14 dagen gelden op, toen EB Real Parbo langszij zag komen, maar daar was Simonshaven te zwak voor. Na even onder druk te hebben gestaan, kwam EB er steeds gevaarlijker uit en had het de wedstrijd eerder moeten beslissen. Darryl Vanenburg schoot hard voorlangs. Stupac pegelde op de lat en diezelfde Stupac werd in de 16 mtr getorpedeerd, waar de scheidsrechter niets in wilde zien.
Uiteindelijk kwam EB op de verdiende 3-1, toen Zvonko Odobasic een vrije trap schitterend binnenschoot. De in het veld gekomen Emir Mujovic had daarna de kans om de wedstrijd definitief te beslissen, maar zijn inzet werd door de doelman van Simonshaven knap gered.
Ook daarna weigerde Simonshaven te gaan voetballen, 4 verdedigers achterin, en bleef het volhardden in de lange ballen, waar nauwelijks gevaar uit kwam. Totdat Darryl Vanenburg over de bal trapte in de zijn eigen 16 meter en daarmee Simonshaven de 3-2 op een presenteerblaadje gaf.
Uiteindelijk was het diezelfde Mujovic in een identieke 1-1 situatie met de doelman die de wedstrijd besliste door koelbloedig te blijven, 4-2
Als je als ploeg in de 4e klas in de middenmoot staat en hogerop wil, moet je durven voetballen of in ieder geval een poging daartoe doen. De spelopvatting van Simonshaven is er een die geen schoonheidsprijs verdient en vandaar dat de ploeg ook geen enkele aanspraak kon maken op zelfs maar 1 punt tegen een veel beter EB.
{loadposition ads}
