Na Harry van der Spoel, Peter van Rooij, Ton Schuurman, Jan Sintmaartensdijk, Patrick Klaui en Monica van Loon als tijdelijk waarneemster in die functie heeft Hekelingen in de persoon van Ben Rinia de zoveelste nieuwe voorzitter in een jaar of acht. Die vele wisselingen van de wacht hebben niet altijd plaatsgevonden omdat er heibel in de tent was, zeer zeker niet, maar hoe je het ook wendt of keert, voor de buitenstaander roept die tamelijk lange lijst van de afgetreden voorzitters behoorlijk wat vragen op. Het is te hopen voor Ben dat hij het met zijn medebestuursleden voor elkaar krijgt een beleid uit te stippelen waardoor de club bestuurlijk eindelijk eens in wat rustiger vaarwater komt.
Hij zal in een algemene ledenvergadering nog wel als zodanig aangesteld moeten worden, maar Ben moet er als voorzitter in slagen muziek in de tent krijgen. Gezien zijn achtergrond heb ik daar goede hoop op. Ben is op muziekgebied namelijk een kei. Op zijn vijftiende trok hij tegen de wens van zijn ouders in naar Engeland om daar aansluiting te vinden in de muziekscene die zijn prille leventje was gaan beheersen. Ben speelde destijds cornet en was bezeten van bebop en jazz. Vijf jaar later stond hij weer bij zijn ouders op de stoep. Hij had inmiddels naam gemaakt en zijn hele verdere leven is hij beroepsmatig met muziek bezig geweest, vooral als trombonist. Hij speelde met grootheden als Chris Barber en vierde vorig jaar zijn 55-jarig jubileum als bandleider en jazzmuzikant. Hij speelde in bands als de Magnolia Jazz Group ’65, de Yerba Buena Jazz Band en de Yerba Buena Hot Five en tegenwoordig treedt hij met zijn Ken Coyler Memorial International Jazz Band nog steeds op door heel Europa.
En nu is Ben voorzitter van Hekelingen en daar zit best wel een verhaal aan vast. Zijn beide jonge zoontjes voetballen al jaren bij Hekelingen in de jeugd en als hij niet op tournee was, bracht hij zijn kinderen naar het voetbalveld. Ook hem ging aan het hart dat de vereniging er maar niet in slaagde rust in de tent te bewaren. Nadat Ben enkele jaren geleden een slepende ziekte had overwonnen, maakte hij zijn agent in Hannover duidelijk dat hij niet meer zo lang van huis wilde zijn. ‘Ik wilde na mijn ziekte meer tijd met mijn vrouw en mijn kinderen doorbrengen’, zei hij. Hij treedt nu nog wel op, maar is minder vaak en minder lang van huis. In december vorig jaar was hijbij Hekelingen op de ledenvergadering aanwezig toen bekend gemaakt werd dat Patrick Klaui, de toenmalige voorzitter zijn zetel vacant gesteld had. De club was dus op zoek naar een opvolger. ‘Misschien is dat wel iets voor Ben’, riep zijn vrouw Anette, die die avond achter de bar stond, in een impuls. Enkele dagen later, toen Ben in de kantine met iemand stond te praten, maakte bestuurslid Ton van Pelt van op een afstandje kenbaar dat daar de nieuwe voorzitter stond en wees daarbij naar Ben. Weer enkele dagen later werd hij gebeld door Monica van Loon, die toen de voorzitter-honneurs tijdelijk waarnam. Of hij bereid was eens te komen praten over het voorzitterschap van Hekelingen. Ben is wezen praten en stemde toe. ‘Maar dan wel op mijn manier, want ik heb in de afgelopen jaren gezien hoe het niet moet’, zo maakte hij duidelijk. ‘Graag. Ga je gang’, was het antwoord en nu is Ben dus voorzitter. Ad interim weliswaar, maar dat zal binnenkort door de leden wel bekrachtigd worden.
Ik heb enorm veel respect voor Ben. Als 73-jarige minder vaak doen wat je je hele leven graag en goed gedaan hebt, vooral omdat je meer tijd thuis wil doorbrengen en dan nu, sinds een kleine drie weken heel veel tijd onbezoldigd op de club doorbrengen om met alles en iedereen te praten en te overleggen; het is nogal wat. ‘Hoe wanhopig kan je zijn om maar niet thuis te hoeven zijn’, reageerde mijn vrouw toen ik haar dit verhaal vertelde. Zo kun je het ook opvatten, maar ik heb Ben zelf gesproken en ben er van overtuigd dat de teloorgang van Hekelingen hem heel erg heeft aangegrepen. En daar wil hij dus iets aan doen. Hij is 55 jaar bandleider geweest en heeft te maken gehad met mensen met al hun nukken en grillen. Het ene bandlid vond dat er te lang en te vaak gereisd moest worden. De ander wilde meer geld en de derde had weer andere wensen. Ben heeft dat 55 jaar volgehouden en veel mensen binnenboord kunnen houden. Hij heeft dus ervaring genoeg om een vereniging als Hekelingen organisatorisch op poten te gaan zetten. Ik hoop van harte dat het hem gaat lukken.
{loadposition ads}
