Zondagmorgen negen uur. Gerard loopt over straat richting zijn auto. Straks lekker voetballen, tegen FC Energie. Maar voordat het zo ver is moet hij nog even ergens anders heen. Op deze zondagochtend is het nog rustig op straat en dus zoeft de donkerblauwe stationwagen door de verlaten straten, richting het sportpark. Halverwege stopt Gerard midden in het centrum. Hij stapt uit, loopt honderd meter en aarzelt even of hij naar binnen zal gaan. Immers, het is al een jaar of veertig geleden dat ze hem hier voor het laatst hebben gezien. Hij was toen een klein koorknaapje. Dan waagt hij de stap en trekt aan het portier. Zijn voetstappen galmen vervolgens door de grote holle ruimte.
Bij een heel hard houten ‘hutje’ houdt hij halt. Het gordijntje schuift langzaam opzij en Gerard hoort een vertrouwde stem, die hij in zijn jeugdjaren zo vaak had gehoord zonder er een gezicht bij te zien. Ja, dat was eigenlijk wel vreemd geweest al die jaren. Je kletste maar wat tegen een man die je niet zag, maar het luchtte wel op als je weer eens een bal van de buurjongen kapot had geschoten.
Wat kan ik voor je doen, mijn zoon? Gerard aarzelt even en steekt dan van wal. ,,Ik heb gezondigd eerwaarde. Het is allemaal heel erg wat ik heb gedaan. Jarenlang heb ik iedereen in de maling genomen. Ze zijn allemaal voorgelogen door mij. Ik deed me anders voor dan ik daadwerkelijk was en dat spijt me nu zeer.” ,,Maar wat heb je dan gedaan mijn jongen?” Gerard aarzelt opnieuw maar vindt dit toch het juiste moment op Het er uit te gooien. ,,Meer dan tien jaar heb ik voor de wedstrijden seks gehad en daarna vaak slecht gespeeld. Bovendien slikte ik dan het een en ander om beter te presteren en ja, ziet u, met al die bekentenissen vind ik het nu ook het moment om alles op te biechten. De druk wordt onverdraagzaam. Elke keer als ik in de spiegel kijk denk ik aan al die verloren wedstrijden. We verliezen met veteranen 2 vrijwel elke wedstrijd en nu ik bijna vijftig ben, komt het moment van stoppen dichterbij. “
,,Je hebt een wijs besluit genomen mijn waarde man. Moet u vandaag ook weer voetballen en heeft u vanochtend wederom gezondigd? Vertel dit dan straks eerlijk aan uw ploeggenoten. U zult zich daarna opgelucht voelen. Ga nu heen en zondig niet weder.”
Gerard is opgelucht en blij dat hij deze voor hem enorme stap heeft gezet. Snel loopt hij naar zijn auto, stapt in en scheurt weg, op weg naar het complex. Vandaag gooit hij het er uit, ook bij zijn vrienden.
Een half uur later, wanneer alle veertien oudere jongeren zich omkleden vraagt Gerard het woord. ,,Mannen, willen jullie even naar me luisteren. Ik heb iets belangrijks te vertellen.”
,,Ga je nu alweer trouwen Geer, of is er een baby op komst? “De spelers van V2 schieten in de lach en de ene na de andere humorvolle opmerking wordt de kleedkamer ingeslingerd. ,,Kom je nu eindelijk uit de kast vandaag?” Gerard wordt rood en dat merken zijn maten. Hij punt nog even de kraag van zijn blauwe overhemd, trekt zijn donkere colbert recht en zegt dan met stalen gezicht: ,,Mannen, ik heb jullie wat op te biechten. Ik wil een bekentenis afleggen en hoop dat jullie me vergeven.” Zijn teamspelers weten even niet hoe ze het hebben. Komt hun maatje nu echt uit de kast? Of zou hij ernstig ziek zijn?
Het is opeens muisstil in kleedkamer acht.
,,Geachte medespelers. Jullie weten dat ik erg om jullie geef. Maar de laatste tijd vecht ik tegen mezelf en dat komt mijn prestaties niet ten goede. Ik heb vanochtend een besluit genomen.” ,,Kom op man, houd ons niet zo in spanning, zeg dat je homo bent geworden en we gaan lekker voetballen”, roept Theo met zijn bulderende stem.
,,Nee, Theo, het zit anders. Ik heb jarenlang voor elk duel wat geslikt. De avond voor de wedstrijd een stuk of drie blauwe pilletjes en zelfs op de ochtend zelf nog. Maar ook ging ik telkens, zoals jullie weten, naar Oostenrijk. Niet voor de sneeuw maar voor bloedtransfusies. Ik kocht er epo, cortisonen en testosteron en wat je allemaal kunt kopen om fitter en sterker te worden.”
Gerard houdt even zijn mond en kijkt trots om zich heen. Zo, dat heeft hij er uit durven gooien.
,,Nou en Geer, wat kan ons dat nou schelen wat jij allemaal slikt. Je moest eens weten wat wij pakken. Kom op man, doe daar niet zo moeilijk over. Heeft het geholpen dan? Hebben we de afgelopen jaren ooit hoger gestaan dan tiende? Schei toch uit man, we weten dat je graag aandacht krijgt, maar we gaan nu weer lekker voetballen. Slik jij maar een paar pilletjes. Als je maar geen viagra neemt, want daar houden we nu niet zo van hier.” Gerard is blij en opgelucht tegelijk. Snel trekt hij zijn stemmig gekleurde donkerblauwe colbert en blauwe overhemd uit. Uit zijn zakken vallen drie blauwe pillen…..
{loadposition ads}
