Tot en met de B1 doorliep hij de jeugdopleiding bij Feyenoord, maar lichamelijk ongemak stond een verdere ontbolstering van zijn talent in de weg. Hij zocht zijn heil bij Hekelingen en in juli 2010 maakte hij samen met Dylan van Gelder, Dave Leurs en Nardi Ilic de overstap naar SC Botlek. We zijn nu dik vier jaar verder en telkens als ik Botlek aan het werk zie, is hij de eerste speler waar mijn oog op valt. Vanwege zijn voetbalvaardigheden, maar zeker ook door zijn fysieke eigenschappen. Ik heb het over Glenn Meeles, die namelijk als twee druppels water lijkt op Theo Janssen van Vitesse en laat Janssen nu net de speler zijn die ik in het Nederlandse profvoetbal het meest bewonder. Glenn staat ook op de linkshalfpositie, heeft dezelfde enigszins schuifelende loop, hetzelfde opgeschoren kapsel uit de jaren veertig, dezelfde neiging tot corpulentie en net als Theo zit hij onder de tatoeages, alleen niet op zijn armen doch op de borst. Glenn heeft er naast een aantal tekeningen ook een Engelstalig verhaal laten graveren, zo is me verteld. Het zou me niet verbazen als het een Engelse ode is aan Theo.
Hoewel Glenn in aanleg beslist aardig kan voetballen, anders was hij nooit op Varkenoord toegelaten, zijn ze in de jeugd bij Feyenoord toch één ding vergeten: hem leren trappen met zijn linkerbeen. Hadden ze dat wel gedaan, dan zou Glenn nu nog meer op mijn grote held Theo lijken. Theo is echter stijf links en Glenn gebruikt zijn linkerbeen alleen maar om overeind te blijven. Een bal beroert hij hoogstzelden met dat been en dat is verdomd jammer. Anders kon je voor nul euro toch elke zaterdag een Theo Janssenkloon aan het werk zien. Maar ja, dan zouden hier alleen maar verhaaltjes staan over Botlekvoetballers en dat is nou ook weer niet de bedoeling.
Niettemin zie ik Glenn graag voetballen. Zaterdag zag ik hem weer eens aan het werk en dat was best wel lang geleden. De eerste helft van het seizoen kon Glenn vanwege zijn drukke werk namelijk niet altijd trainen en dat kostte hem, tot zijn grote spijt, zijn plek in de basis. Maar tegenwoordig hoeft hij ’s avonds bijna nooit meer op pad voor zijn baan, mist geen training meer en is vastbesloten zijn plek te heroveren. Zaterdag tegen SNS maakte hij dus weer zijn opwachting in het eerste elftal, ook al omdat Maldini Maris Cruz, Jordy de Winter en Nasser Abdallla niet konden spelen. Dat deed hij niet verkeerd. Glenn was vaak aan de bal en deed er bijna altijd iets goeds mee. Met zijn rechterbeen deed hij wat Theo met links doet: passes versturen. In het wedstrijdverslag op VoetbalRotterdam stond dat hij tegen de lat schoot, maar dat schot was niet van hem. Het was Ralph van der Meer die de bal op de lat lepelde.
Botlek, dat bij rust met 1-0 voor stond door een doelpunt van Reginald Steba deed het in de tweede helft anders. Werd er in de eerste 45 minuten een beetje als een kip zonder kop aangevallen en kreeg ook Glenn geen lijn in het spel, na rust speelden de mannen van trainer Rinus Schrijver met meer overleg. Het balletje werd in de ploeg gehouden, vaker achterin rondgespeeld, de vrijstaande man werd steeds gevonden en er werd nu wel met een idee ten aanval getrokken. Glenn, die in de eerste helft zeker niet slecht speelde , kwam toen nog meer uit de verf. Strooide alweer met passes en bovendien dook hij regelmatig gevaarlijk op voor het vijandelijk doel. Zo zette hij diep in de tweede helft zijn hoofd tegen een voorzet van rechts en dat had een doelpunt moeten zijn. Maar het leer belandde in het zijnet. Het werd uiteindelijk door twee goals van John Ackon alsnog een probleemloze 3-0 overwinning voor Glenn en zijn makkers, hoewel aan de 2-0 een verdacht luchtje zat.
Glenn Meeles zal moeten knokken voor zijn plekje in het elftal. Trainer Rinus Schrijver heeft namelijk keus genoeg. Het is voor Glenn te hopen dat zijn trainer ook een fan van Theo Janssen is, maar als ik Glenn was zou ik toch maar flink gaan oefenen op passen met het linkerbeen. Het zal zijn kans op een onomstreden basisplaats alleen maar doen toenemen.
{loadposition ads}
