Weken- en sommigen zelfs maandenlang hadden de heren voetballers naar dit duel uitgekeken. Ze hadden zich gespaard tijdens de winterstop. Niet te veel gesport om maar niet geblesseerd te raken. Het jaarlijkse duel tussen de veteranen en de ex-professionals is tijdens de nieuwjaarsreceptie van Excelsior een mooie traditie geworden. Vijf jaar geleden, wilden de oudere jongeren van de SportClub iets aardigs doen voor hun 70-jarige mopperopperhoofd Gerard Weber. Het werd een duel om nooit te vergeten en sindsdien spelen de veteranen jaarlijks tegen de ex-profs.
Kort voor en na de speech van preses Albert zitten de veelal veertigers nog boordevol praatjes. De 75-jarige jubilaris Gerard wordt gemist, al memoreert de voorzitter nog wel aan dit bijzondere feit dat de grise eminent bij beide partijen mee mag doen vandaag. ,,Zou Gerard al begraven zijn zonder een kaartje te hebben gestuurd’, vraagt één van zijn teamgenoten zich hardop af. Een ander merkt op dat hij dat nooit zou doen zonder zich af te melden. En zo is het dollen voor het rollen begonnen. In de kleedkamer lopen de spanningen verder op. Dennis mag straks tegen broers Rene en Jos voetballen maar maakt zich zorgen. De fysio is zelf geblesseerd en wacht de warming up even af. Of hij de bui al ziet hangen, is de vraag. ,,Jongens, de shirts liggen niet klaar, dus dat betekent dat Theo er niet is.”
Martin merkt nog tussen neus en lippen door op dat alle grote voetballers in deze zelfde ruimte hebben gestaan. ,,Mannen, hier stonden Ibrahimovic, Van Persie, Sneijder, maar ook Martens Indi, De Vrj en noem alle toppers maar op.” ,,En niet te vergeten alle grote coaches van de wereld zoals Ronald Koeman die hier de afgelopen twee jaar peentjes heeft staan zweten omdat zijn ploeg het moeilijk had. En wat dacht je van De Boer vorig jaar, die had het hier niet meer. Het angstzweet is nog maar net opgedroogd.” De veteranen zijn duidelijk zicht- en hoorbaar onder de indruk van de imposante accommodatie waarin zij zich bevinden. Er wordt tevens reikhalzend uitgekeken naar de gezamenlijke groepsfoto. Het moment dat door velen als het hoogtepunt in hun nietszeggende voetballoopbaan wordt gezien.
Mails en sms’jes gingen dagen voor het duel al ver en weer. Wim laat weten dat zijn gele predators klaar staan. Nadat hij vorig seizoen trots zijn gele kicksen showde op het kunstgrasveld en al na vijf minuten door zijn enkel ging en daarna niet meer voetbalde, heeft Willem zijn voetbalgereedschap niet meer bekeken. Al snel was namelijk gebleken dat veteranen toch gewoon met zwarte schoenen voetballen. Marco Blok was voor de winterstop aangereden maar wil nu toch minuten maken. Erik van der Spek is sinds zijn huwelijk bijna niet meer op het kunstgrasveld terug te vinden geweest maar voor dit duel maakt hij graag een uitzondering. Voorzitter Albert belooft al een half jaar dat hij zijn debuut zal maken maar dit duel komt nog te vroeg. ,,Er kijken te veel mensen”, klinkt het gedecideerd. Kevin laat zijn werk als cateraar tijdens de receptie maar wat graag aan zijn personeel over om maatje en journalist Hans eens goed voor de voeten te lopen. En daar blijft het ook dit keer bij, voor de voeten lopen. De bal gaat van voet naar voet en de ex-eredivisie en eerste divisiespelers rennen in looplijnen waar Salinero de hik van zou krijgen. Passes op maat en de bal het werk laten doen, terwijl Denny, Martin, Bas, Cor, Patrick. Jerry, Jacko en Arwin de achterhoede vormen. De defensie is net als in de competitie het zwakke punt in dit team. Michel is gelegenheidskeeper, maakt furore in veteranen 1 en houdt dit bijeen geraapt zooitje mannen dat denkt dat ze kunnen voetballen, redelijk op de been. Coach Gertjan kijkt a la naamgenoot Verbeek hoofdschuddend toe. Op de bank kijken Raymond en Ramon met vol ontzag naar de handelingssnelheid van hun leeftijdgenoten die hun team oprollen. Patrick en Jerry proberen het nog met een snelle uitbraak, maar de middenlijn wordt niet eens gehaald.
Dan is het rust en wijst good old Harry naar de kleedkamers. Hoewel vooraf was gesteld dat er geen rustpauze zou zijn, maken de meeste oudjes dankbaar gebruik van deze korte stop. Met alle gevolgen van dien. De pauze neemt iets langer in beslag omdat terreinverzorger en mister Excelsior Hans lekkere flesjes Aquarius heeft neergezet. Voor na afloop. Vervolgens blijft het veld zeker vijf minuten leeg en loopt Hans langs de lichtknop. Elk dubbeltje moet immers worden omgedraaid, dus de masten kunnen nu al uit. Enkele minuten later stappen de acteurs weer het veld op. ,,He, wat is dat, het licht is uit mannen!” Snel wordt Hans gezocht en gevonden. ,,Ik dacht dat jullie de pijp aan Maarten hadden gegeven. Nu moeten die lampen eerst afkoelen en dat duurt zeker een half uur.”
De teleurstelling is bij sommigen groot, anderen lopen met een big smile. Menigeen verdenkt hen er van dat zij met een aantal biertjes Hans hebben omgekocht om de knop om te draaien. ,,Menig echtgenote met kinderen zit immers op de tribune toe te kijken.” ,,Zou Gerard hier soms achter zitten jongens?”, vraagt iemand zich hardop af. ,,Nee, die zou het wel laten donderen en bliksemen maar het licht doet hij meestal als laatste uit en dat is nu nog niet het geval.
Vervolgens komen de dienbladen bier binnen en wordt de stemming ouderwets gezellig. John kan de shirts van de veteranen eigenlijk zo weer ophangen voor zondag, want gezweet is er bijna niet. De meeste arbeid is immers door Hans, Vincent en John verricht.
{loadposition ads}
