Na de laatste competitiewedstrijd van vorig seizoen kreeg hij een grote bos bloemen omdat hij besloten had een punt achter zijn carrière te zetten. Dat boeket was dik verdiend, want Remi van der Marel had bij zijn cluppie Vierpolders jaar in jaar uit zijn meters gemaakt op het middenveld en telkens weer gepoogd de lijnen uit te zetten.
Maar Remi had het wel gezien, zo veel won hij namelijk niet meer met zijn ploeg. Toch was dat niet de reden dat hij zijn voetbalschoenen thuis opborg. Nee, hij wilde op zondag wel eens wat anders doen. Voortaan zou hij alleen als toeschouwer op het sportpark aan de Coosenhoekstraat aanwezig zijn. Dat als kijker langs de kant staan heeft welgeteld één wedstrijdje geduurd. Een aantal voormalige ploegmaten had Vierpolders inmiddels ingeruild voor een lager elftal van de nieuwe fusieclub Brielle, dat zijn accommodatie op een steenworp afstand van het dorp Vierpolders heeft liggen.
De kersverse trainer Wout de Bruin was genoodzaakt zijn basisploeg aan te vullen met jeugdspelers, ook al omdat veel jongens van het tweede elftal liever bij elkaar in het tweede wilden blijven ballen. ‘Zijn’ elftal, dat toch al niet veel wedstrijden won, nog verder te zien afglijden ging Remi aan het hart en toen wist hij dat zijn besluit om te stoppen te vroeg genomen was. Remi is een jongen met een clubhart. Hij wilde de nieuwe trainer een helpend handje toesteken en de jonkies wegwijs maken. Hij haalde zijn kicksen uit de kast, ging weer twee keer in de week trainen en maakte aldus een razendsnelle comeback in het eerste elftal. Dat ging overigens weinig voortvarend van start in de vierde klasse E.
De eerste 6 wedstrijden gingen allemaal verloren, soms zelfs met grote cijfers, zoals tegen Overmaas (9-0) en Besiktas (1-8). Maar vorige week werd in de uitwedstrijd tegen NOC Kralingen het eerste puntje in de wacht gesleept en afgelopen zondag stond de thuiswedstrijd tegen Pretoria op het programma, dat net als Vierpolders slechts één schamel puntje bijeen had gesprokkeld. Een grote kans om eens een winnend Vierpolders te aanschouwen dus en ik besloot om die wedstrijd in de kelder van het amateurvoetbal bij te gaan wonen. Over het niveau van de wedstrijd kan ik kort zijn: hoogstaand voetbal was er niet te zien.
Maar de inzet was aandoenlijk, de sportiviteit van alle voetballers lovenswaardig en een paar doelpunten waren van grote schoonheid. Remi en generatiegenoten als Remco Vermeulen en Jamie Kuster probeerden enige lijn in het spel aan te brengen en het moet gezegd; hun jeugdige ploegmaten deden erg hun best om er ook iets moois van te maken. De thuisploeg scoorde vijf keer, een ongekende weelde in Vierpolders. Bijna was de nul nog gehouden ook, maar in de slotseconden werd keeper Marcel van der Spek toch nog gepasseerd. Remi hield het drie kwartier vol en werd toen gewisseld voor Tim Hokke.
Van achter de reclameborden keek hij naar het vervolg van de wedstrijd en zijn gedachten moeten ongetwijfeld terug gegaan zijn naar het prille begin van het seizoen, toen hij daar ook stond, toen als toeschouwer. ‘Is het nog wel leuk zo?’ zo vroeg ik hem. Of hij, gezien de resultaten tot nu toe, geen spijt had van zijn terugkeer. Even was hij stil en toen antwoordde hij dat hij het graag allemaal heel anders zou willen zien. Dat de jongens van het tweede die zich nu onttrekken aan de selectie weer aansluiting zoeken en ook komen trainen. Sommigen van hen stonden een paar meter verderop en die had hij hierop ook al aangesproken.
Remi denkt dat een verhuizing van de zondag naar de zaterdag nieuw leven in zijn cluppie zal blazen. ‘Dan komen die jongens die naar Brielle gegaan zijn misschien wel weer terug en sluiten de jongens van het tweede wellicht ook aan, want dan kunnen ze ’s avonds gaan stappen en op zondag naar Feyenoord’, zo hoopt hij. In deze gedachte staat hij trouwens niet alleen, want ook in de bestuurskamer, tijdens de rust, wordt de optie om van speeldag te veranderen aangeroerd. ‘Op 7 november is er een algemene ledenvergadering bij Vierpolders en daar ga ik heen’, zegt Remi stellig. ‘Zo kan het namelijk niet langer.’
Ik zei het al: Remi is een jongen met een clubhart. Het seizoen maakt hij in ieder geval af en daarna ziet hij wel, zo vertelde hij nog. Het zou mooi zijn als alles weer op zijn pootjes terechtkomt en dat Remi er nog een jaartje aan vast plakt. Dat zou heel mooi zijn. Het is hem van harte gegund.
{loadposition ads}
{loadposition gads}
