‘Hey Jim’ schalde het over het sportpark in Oostvoorne aan de Zwartelaan. Trainer Ray Lemmens van OVV was bij een corner van zijn ploeg uit zijn stoel gesprongen en met harde stem riep hij zijn speler tot de orde. Ik moest meteen denken aan ‘Cocaine in my brain’, de reggaesong uit de jaren negentig van Dillinger, dat met die woorden begint. Maar Lemmens stond daar niet ontspannen met een enorme joint tussen zijn vingers langs de lijn grote rookwolken uit te blazen. Hij was woest en stond stoom af te blazen. Buitenspeler Jimmy Fenijn had die corner moeten nemen of zich misschien wel moeten aanbieden, maar hield zich op bij de zestien meter. ‘Hey Jim! Weet jij niet wat we afgesproken hebben? Jij bent toch zo intelligent?’
Eigenlijk sloeg die laatste zin nergens op, maar dat zullen we de OVV-trainer maar vergeven. Begrijpelijk was zijn uitbarsting ook wel weer, want de twintigjarige buitenspeler had al verscheidene keren voor een verkeerde oplossing gekozen, wat zijn trainer kennelijk voor een zekere staat van opwinding had bezorgd. Had Ray maar een joint gerookt, dan was hij in ieder geval relaxed en cool gebleven. Maar roken in de dug-out mag niet van de KNVB, en peuken met roesopwekkende middelen erin al helemaal niet.
De boze uitval van Lemmens was trouwens niet helemaal terecht, want Jimmy heeft wel wat, vind ik. Hij was een van de weinige spelers van de thuisploeg die me zaterdagmiddag kon bekoren. Normaal staat Jimmy in het tweede van OVV, maar zaterdag in de bekerwedstrijd, thuis tegen Zevenhoven mocht hij vanaf de aftrap meedoen. En dat deed hij niet verkeerd. Hij is een buitenspeler met een actie, met dreiging, maar dat komt er nog te weinig uit. Het moment om de diepte te kiezen als zijn ploeg aan het opbouwen is, kan beter. Hij zou zijn mannetje nog meer op moeten zoeken, meer lef moeten tonen, maar als je twintig jaar bent, sta je eigenlijk nog maar aan het begin van een loopbaan in de grote mensenwereld van het amateurvoetbal en valt er nog genoeg te leren.
OVV, dat al een paar jaar achter elkaar een soort duiventil is omdat na elk seizoen veel spelers vertrekken en er weer een hele lading binnenkomt, heeft het dit jaar over een andere boeg gegooid. Niet langer zijn er gearriveerde voetballers van buiten aangetrokken. Nu is er ingezet op jonge spelers, afkomstig van elftallen als het tweede van Nieuwenhoorn en uit de eigen jeugd. Jimmy Fenijn is er zo een. Hij speelt vanaf de B-tjes bij OVV en klopt nu dus op de deur van het eerste elftal.
‘Een ongeleid projectiel’, zo kwalificeren ze hem bij OVV nog en daarmee hebben ze het niet over zijn karakter, want hij werkt zich het snot voor de ogen en knapt als aanvaller ook verdedigend werk op. Ruben Plaisier, zijn bepaald niet misselijke directe tegenstander komt door de arbeid van Jimmy weinig toe aan aanvallend werk.
Nee, dat ‘ongeleide projectiel’ slaat meer op de keuzes die hij in het veld maakt. Wanneer ga je diep? Wanneer bied je je aan? Wanneer speel je een bal af? Wanneer zoek je je tegenstander op? Wanneer probeer je er langs te gaan? En wanneer neem je een corner? Het zijn die vragen waar een jonge speler als Jimmy nog betere antwoorden op moet leren geven. Maar bij OVV hebben ze toch een diamantje in huis. Ruw en ongepolijst weliswaar, maar Jimmy Fenijn heeft iets. Nog vele malen zal Ray Lemmens hem verbaal moeten bijsturen, denk ik, maar de trainer zal ook zijn overige spelers moeten leren dat ze de bal beter moeten inspelen. De opbouw van achter uit was zaterdag niet al te best verzorgd. Vele ballen kwamen niet aan en werden reeds op het middenveld verspeeld en zo kwam Jimmy al helemaal niet goed in de wedstrijd.
Alle ballen op Jimmy, dat moet het motto zijn bij OVV. Alleen zo kan die jongen groeien. Als hij dan ook nog eens de wijze lessen van zijn trainer ter harte neemt, komt het wel goed met hem. Ik kom zeker nog een keer terug bij OVV. Het zou mooi zijn als ik Ray Lemmens dan bewonderend hoor brullen: ‘Hey Jim. Toffe actie, man. Cool.’ Die joint denk ik er dan wel bij.
{loadposition ads}
{loadposition gads}
