De eerste wedstrijd thuiswedstrijd van dit seizoen leverde gelijk een topper op. WDS uit Driebruggen kwam op bezoek en wie had dat ooit verwacht in de 4e klasse? Als slagroom op de taart werd deze wedstrijd, als 1 van de maar liefst 25 thuiswedstrijden, gespeeld op Sportpark 16hoven, waar de zon duidelijk voor een zeer fraai dag wist te zorgen. Beide teams behoren volgens de insiders tot de titelkandidaten. Alphia, dat vorige week onze hoofdmacht versloeg , behoort daar o.a. ook bij. Een loodzware start van deze competitie derhalve, met voor 16hoven dus 2 forse krachtmetingen. Na de nederlaag tegen Alphia had 16hoven duidelijk wat recht te zetten. Het was deze middag warm, erg warm maar dat deerde onze jongens niet echt , althans zo leek het vanaf de zijlijn.
Het werd een open wedstrijd vanaf de allereerste minuut. Het was goed te zien dat beide teams zich niet gingen verschuilen, coaches Verhoeven en Kruysse waren zich terdege van bewust dat verstoppertje spelen geen zin had. Hierdoor ontstond er een open duel dat , soms wel wat slordig was, maar leuk was om naar te kijken. Er waren kansen over en weer te bekijken maar naargelang de wedstrijd vorderde kreeg de thuisclub toch de wat duidelijkere en grotere kansen. Daar waar beide doelmannen in eerste instantie overal een antwoord op hadden daar was het toch de dekselse Claudio Santos Silva die ineens opdook achter de WDS defensie vandaan en alleen af kon gaan op doelman Boerefijn van de gasten. Claudio maakte geen fout en schoof de bal netjes langs de uitvallende doelman zodat het scorebord kon worden verzet naar 1-0. De ban was gebroken en de gasten uit Driebruggen wist wat hen te wachten stond.
Tot aan de rust bleef het een meer dan leuk schouwspel. Het rustsignaal werd bereikt met de 1-0 stand maar dat deze wedstrijd nog niet beslist was, leek iedereen wel duidelijk. Dat was ook goed aan de strakke gezichten te zien van de spelers die in de rust van het veld kwamen. Beide coaches bespraken tijdens de theepauze hun strijdplan met de spelers en op het overvolle terras en in de kantine werd druk nagepraat over de situatie in 4B en de wedstrijd van deze middag. Iedereen keek erg uit naar die 2e helft waarin de beslissing moest vallen.
Arbiter Rick de Bruijn, die deze middag prima floot in de geest van de wedstrijd, floot af voor de 2e helft en het bleef, ook in die 2e helft een boeiend en spannend schouwspel. Het was WDS at wel probeerde maar niet echt tot kansen kwam, ook al moest doelman Mickey Neijman 1 maal prima redden, maar verder was het toch de thuisclub die duidelijk enkele malen verzuimde de wedstrijd te beslissen. Er waren wel degelijk kansen ten over om die die 2e helft de score uit te breiden en zodoende de wedstrijd op slot te gooien maar dat was het enige punt van kritiek deze middag: er werden te weinig kansen benut en dan blijft het nu eenmaal “billen knijpen” op en zeker ook rond het veld. Het eindsignaal na 3 minuten blessuretijd werd dan ook gevierd. En de eerste 3 punten waren binnen. Een prima resultaat tegen een geduchte tegenstander in deze poule 4B.
{loadposition ads}
