Afgelopen zaterdag toog de formatie van Peter Hoek naar de Albrandswaardsedijk om aldaar Poortugaal te treffen in de derde wedstrijd van de competitie. Zonder spits Niels Molendijk, die voorlopig is uitgeschakeld door Pfeiffer en ook back Mark van den Berg, die op het allerlaatste moment moest afhaken wegens een liesblessure.
Was het dit laatste, of “Bernisse on Stage”, de 2-daagse muzikale happening in Heenvliet of wellicht een gebrek aan zelfvertrouwen, dat werd verloren? Dat dit team deze competitie tegen nederlagen aan gaat lopen, stond en staat buiten kijf. Is ook geen punt. Dat dit team een groeiproces doormaakt, is eveneens evident.
Maar dat laat onverlet dat een hoop kan worden gecompenseerd met inzet, beleving en je houden aan simpele voetbalwetten. Maar wat Bernisse vooral de eerste helft tegen Poortugaal de meegereisde supporters te voorschijn toverde, was bedroevend en beschamend tegelijk. Sluitpost Mitchel Dekker, feitelijk de enige uitzondering, stond weer als een beest te keepen, anders was de uiteindelijke uitslag (4 – 0) nog veel hoger uitgevallen. Vanaf de eerste seconde liet Poortugaal zien hoe een wedstrijd moet worden begonnen en gespeeld. Druk zettend op de tegenstander, agressief verdedigend, gekoppeld aan snelheid van handelen.
Bernisse daarentegen liet de tegenstander lopen, hing als los zand aan elkaar, was te langzaam aan de bal, coachte elkaar niet, kortom deed alles verkeerd, wat maar verkeerd kon gaan. En dat deed het ook: na 5 minuten al de 1-0, na een half uur stond er 4-0 op het scorebord, terwijl tussendoor doelman Mitchell op schitterende wijze een strafschop had gestopt. Coach Peter Hoek besloot daarna enkele spelers op een andere positie te zetten en dit had als resultaat dat de rust verder schadevrij werd gehaald. Dat in de tweede helft verder de nul is gehouden pleit dan weer voor de jongens – ook een tweede strafschop was niet aan Poortugaal besteed -, en geeft aan dat met een andere instelling en beleving de wedstrijd moet worden aangevangen en gespeeld.
En natuurlijk moet het jonge team nog een hoop leren, maar zoals deze zaterdag de tegenstander vanaf het beginsignaal tegemoet is getreden, daarvoor zijn geen excuses. Een verder relaas over deze wedstrijd is dan ook overbodig. Hard wellicht, maar wel de realiteit. Ook dat is onderdeel van het groeiproces voor het jonge team. Deze week keihard trainen en dan komende zaterdag tegen de gedoodverfde titelfavoriet Egelantier Boys thuis laten zien hoe het wel moet.
{loadposition ads}
