Zes punten uit twee wedstrijden. Zeven doelpunten voor. Nul doelpunten tegen. Cijfers die De Jonge Spartaan als terechte winnaar van de nacompetitie aanwijzen. Na de 0-2 in Piershil werd Egelantier Boys met maarliefst 5-0 verslagen waardoor De Jonge Spartaan volgend seizoen uit zal komen in de derde klasse! Het verhaal en met name de emotie achter de cijfers maken 2 juni 2012 tot gedenkwaardige datum voor De Jonge Spartaan. Een belangrijke dag in de sportieve historie van sportpark Spartacus en voor de sportieve toekomst van De Jonge Spartaan.
Na de overwinning in het eerste nacompetitieduel duurde het precies twee weken voordat de finale tegen Egelantier Boys gespeeld mocht worden. Er is dus uitgebreid toegeleefd naar deze wedstrijd van het jaar. Voor menig selectielid werd het een eerste wedstrijd als deze, wat ook zijn effect had op het aantal slaapuren in de vrijdagnacht. Auke Wagenaar moest enkele spelers teleurstellen met een plaats op de bank, maar nog meer dan anders stond het teambelang voorop. Gertjan Lodder was één van de elf Spartanen die om half drie aan de aftrap verscheen, waar hij net als Bas Wielhouwer de wedstrijd tegen Piershil aan zich voorbij moest laten gaan. Voor Gertjan een afscheidswedstrijd in stijl, want hij stopt als selectievoetballer bij DJS. Het rookgordijn en de confettiregen bij opkomst waren uiteraard niet enkel voor Gertjan bedoeld, maar moesten beide selecties nog net dat beetje extra adrenaline voor deze finale geven.
Egelantier Boys was tijdens hun wedstrijd tegen Piershil bekeken en met name de lange spits met nummer elf blonk uit in de helft die hij speelde. Niet verwonderlijk want deze Sanin Stupac kwam voorgaand seizoen nog uit in de eerste klasse. Voor de Spartaanse doelman Rick Postema geldt hetzelfde, waarmee de ‘confrontatie’ tussen de man die moet scoren en hem die dit juist moet voorkomen een interessante was. Tot confrontaties zou het in de wedstrijd verschillende keren letterlijk komen, in situaties waarin Rick zich voor de voeten van de spits wierp. Stupac bleek absoluut één van de smaakmakers van de wedstrijd in Middelharnis te worden.
Het was de thuisploeg die het best uit de startblokken kwam. Het trachtte direct het initiatief te nemen en ging goed de duels aan. Egelantier Boys had duidelijk moeite om in het eigen spel te komen. Wat mee zou moeten werken voor de Rotterdammers is dat zij veelal spits Stupac in balbezit proberen te brengen om vervolgens aan te sluiten en kansen te creëren. Om die reden waren het veel lange ballen uit de achterste linie in richting van de spits. Martijn Buth, Raymond van der Spaan en Pim Driesse wisten als mandekkers van Stupac een hoop gevaar te voorkomen. Mede daarom was de eerste grote kans van de wedstrijd voor DJS. Gertjan werd diep gestuurd en vanuit kansrijke positie schoot hij hard op de paal. Een kans die gezien het wedstrijdbeeld niet lang kon uitblijven. De voorsprong zou echter uit een ‘halve kans’ voortkomen. Bas veroverde de bal op de helft van de tegenstander en van buiten het strafschopgebied ramde hij de bal hoog in het doel. Grote ontlading bij de vele aanwezige Spartanen, maar met nog een goed uur op de klok was er uiteraard nog niets beslist.
Het bewijs dat de wedstrijd nog alle kanten op kon gaan werd kort na de openingstreffer geleverd. Kahrovic werd door zijn spits op maat bediend en schoof de bal langs Rick in de verre hoek. De grensrechter had echter geconstateerd dat de doelpuntenmaker buitenspel stond op het moment dat hij aangespeeld werd. De scheidsrechter volgde het signaal van zijn assistent en het doelpunt werd niet toegekend. Egelantier Boys voelde zich wel gesterkt door de afgekeurde treffer en leek even later alsnog op gelijke hoogte te komen. Een van de achterlijn gegeven assist in wording kon echter door Rick met de voet onderschept worden, waardoor de voorsprong de Spartaanse kleedkamer mee ingenomen kon worden.
In de kleedkamer werd de voorsprong gekoesterd maar gewaarschuwd werd voor een offensief van Egelantier Boys. Eén tegendoelpunt zou de stand in het voordeel van de gasten brengen, die wegens het betere doelsaldo aan een gelijkspel voldoende hadden om promotie af te dwingen. Het verwachtte offensief startte vanaf de eerste minuut na rust. Waar de Spartanen voor rust goed in staat waren de tegenstander kort te houden en gevaar te voorkomen, brak er een kwartier van overleven aan. Het hectische kwartier leverde twee grote kansen voor de gasten op, waar Rick even vaak redding op bracht. Een derde inzet belande dan toch in het doel, maar andermaal besloot de scheidsrechter het doelpunt af te keuren wegens buitenspel. Dit leidde vanuit de Egelantier Boys tot veel bezwaren, daar zij van mening waren dat het een DJS speler was die de ‘pass’ op doelpuntmaker Stupac gaf.
De druk naar voren ging als gebruikelijk gepaard met ruimte achter de eigen verdediging, waar Dennie Buskop van leek te gaan profiteren. Martijn Buth onderschepte de bal in het eigen strafschopgebied en voetbalde zichzelf knap vrij om een prima pass te geven op Dennie. Hij liep harder dan zijn tegenstander en uit kansrijke positie schoot hij rakelings naast. Het wachten was op een doelpunt, onvoorspelbaar was het doel waar de bal in zou belanden. Wat op basis van dit seizoen wel voorspelbaar was, is dat Niels Kaim ook in deze wedstrijd de trekker zou overhalen. Gertjan stoomde in de 63e minuut op over de rechterflank en bood Niels een opgelegde kans die hij op waarde wist te schatten. 2-0 betekende dat DJS met één been in de derde klasse stond, maar waakzaamheid bleef geboden tegen een team dat nu alles op de aanval gooide. Het ultieme antwoord op een dergelijke tactiek is de score uitbouwen en hiermee de wedstrijd in het slot te gooien. Niels zag wederom zijn kans schoon en met een prachtige stift besliste hij de wedstrijd. De Egelantier Boys waren letterlijk op de knieën en langs de lijn werd het feest al gevierd.
Om het feest compleet te maken werd het doelpuntenaantal nog verder opgevoerd. Onder druk werkte een ongelukkige Egelantier de bal achter de eigen doelman, waarna Dennie Buskop met een harde knal de eindstand op 5-0 bracht. Geflatteerd, maar tot groot plezier van de DJS supporters. De eigenlijke blessuretijd werd niet toegevoegd, waar alle betrokkenen zich in konden vinden. Rond de klok van half 5 floot de scheidsrechter voor het eind van de wedstrijd waarmee de promotie van De Jonge Spartaan 1 officieel is!
Na de verplichte strafschoppenserie (die in 2-3 eindigde) was DJS vrij om de promotie te vieren. Champagne, bloemen en alles wat hierbij komt kijken waren aanwezig. Egelantier Boys maakte het compleet door aan de rand van het veld een erehaag te vormen. De Rotterdamse ploeg verdient een compliment voor haar sportiviteit, zowel tijdens als na de wedstrijd.
Na een wisselvallig seizoen heeft de DJS 1 weten te pieken in de nacompetitie. Twee overwinningen in twee lastige wedstrijden. De ploeg heeft onder druk gestaan maar geen moment is het hieronder bezweken of heeft het maar een tegentreffer geïncasseerd. De juiste instelling en drive om te presteren zijn getoond, wat ook in de derde klasse vereist zal zijn voor succes. Een derde klasse waarin de Spartanen naar verwachting ook Stellendam, DBGC en SNS zullen tegenkomen. Felicitaties gaan uit naar de twee laatstgenoemde clubs die ook hun nacompetitiefinale wonnen. DBGC versloeg WFB in Ouddorp en de Stadtenaren hebben op miraculeuze wijze in de laatste seconde van de blessuretijd de winnende treffer binnengeschoten tegen Zestienhoven.
Na de wedstrijd werd de technische staf in het zonnetje gezet door de selectie. De volledige selectie zelf werd door de vereniging en supporters beloond voor de promotie, middels een prachtig feest inclusief bordeshuldiging.
{loadposition ads}
