Nog niet zo heel lang geleden was het eerste elftal Abbenbroek een verzameling doorgewinterde voetballers. Met Rob Innemee, Arno van der Spek, Ron Klein, Richard Koopman, Jeroen Eerland en Marco Hoogenboom stonden er kerels op het veld, mannen van achter in de dertig of zelfs voor in de veertig die alles al hadden meegemaakt en niet zo makkelijk gek te krijgen waren. We zijn inmiddels een paar jaar verder en al deze spelers zijn ingewisseld voor een roedel jonge honden. Kai Zeegers is 22 jaar, Iwan Scholte 19, Dennis Holsteyn 24, Davey de Wolff, Kevin Dijksman en keeper Leon Bal 25. En dan is er ook nog de piepjonge aanvaller Roy Verwijs, met zijn 16 jaar feitelijk nog een B-speler.
Abbenbroek heeft dus een fikse verjonging ondergaan en de ploeg is daardoor heel anders gaan voetballen. Niks meer geroutineerd afwachten en op juiste moment leep toeslaan. Niks meer krachten verdelen en energie sparen voor de derde helft; nee nu wordt er negentig minuten lang niet op een inspanning meer of minder gekeken. Er wordt gehold, gerend en gevlogen. Er wordt gejaagd op elke bal en de shirtjes zijn al na een kwartier doorweekt van het zweet.
Neem nou Roy Verwijs. Het is aandoenlijk hem te zien spelen. Zestien jaar nog maar dus. De voetballuiers zo te zeggen nog maar net ontgroeid staat hij meer dan zijn mannetje op het veld. Vaak speelt hij tegen verdedigers die gezien hun leeftijd zijn vader hadden kunnen zijn, maar dat weerhoudt hem er niet van hen met enige terughoudendheid tegemoet te treden. Rob voetbalt als een kerel. Hij rent achter elke bal, ook als die onbereikbaar lijkt. Hij schuwt geen enkel duel, kletst er altijd vol in. Hij is scherp als een mes, duikt in elk gaatje en aan de bal is hij voetballend een van de besten bij Abbenbroek.
Zondag was hij tegen COAL in combinatie met mede-aanvaller Davey de Wolff een hele wedstrijd lang een ware plaag voor de defensie van de Rotterdammers. Beiden waren voortdurend in beweging, beiden waren bijna altijd aanspeelbaar en vaak ongrijpbaar. De Wolff maakte twee goals. Roy scoorde niet, maar soms droop de klasse er van af bij hem. Alleen al de manier waarop hij de bal over keeper Levent Kumas lepelde, een seconde nadat hij voor buitenspel teruggefloten was, getuigde van een perfect balgevoel. De treffer werd afgekeurd en Roy kreeg er een gele kaart voor omdat hij doorging nadat er gefloten was, maar dat had voor mij niet gehoeven. Het was namelijk het absolute hoogtepunt van een wedstrijd die niet altijd even vriendelijk verliep.
Met de 4-1 overwinning deed Abbenbroek goede zaken. Het blijft koploper in de derde periode en staat nog steeds derde in de vierde klasse F.
Kai Zeegers spoedde zich meteen na affluiten naar het parkeerterrein. ‘Ga je nu al naar huis’ werd hem verwonderd nageroepen. ‘Nee, deze zege moet gevierd worden’, riep hij stralend terug en hij haalde een fles sterke drank uit de kofferbak van zijn auto. Het was een groene fles, gevuld met een doorzichtige inhoud. Het leek wel jenever. Die fles zal even later ongetwijfeld rondgegaan zijn in de kleedkamer. Het is het elftal van Abbenbroek van harte gegund, want de zege was volkomen verdiend. Maar ik ben benieuwd of Roy ook een paar teugen heeft genomen. Dat zal toch niet? Zestien jaar en dan al aan de jenever zitten? Het is niet te hopen. Geef die jongen een pakje Fristi of een glas melk! Zuipen kan hij bij Abbenbroek nog vaak genoeg als hij wat ouder is.
{loadposition ads}
