Voetbal hangt soms van toevalligheden aan elkaar. Neem nou FC Vlotbrug. Bij die club hebben ze Lenny Schults in huis, een 21-jarige speler afkomstig uit de eigen jeugd die wel kan voetballen, maar andere dingen ook belangrijk vindt. Misschien zelfs wel belangrijker. Hoe dan ook, Lenny zat bij Vlotbrug een beetje op een dood spoor. Aan het voetballen beleefde hij weinig plezier meer en hij overwoog daarom zelfs helemaal te stoppen.
Aan het begin van het seizoen streek er bij Vlotbrug in de persoon van Bert van der Lijn een nieuwe trainer neer. Die had de signalen van Lenny opgevangen en parkeerde hem in het tweede. ‘Zie daar eerst maar eens het plezier in het spelletje terug te vinden, dan kunnen we later wel zien wat we met je doen’, zo sprak Bert met Lenny af. Zo gezegd, zo gedaan. Bert ging verder met Simeon Seghers, Mitchell Zuijderwijk, Ewan Gomes Soares en Daniël Deurloo in de voorhoede en Lenny speelde zijn wedstrijdjes in het tweede. Verrek; dat ging helemaal niet zo verkeerd. Het begon toch weer te kriebelen. Om een lang verhaal kort te maken, Lenny keerde terug in de selectie van het eerste elftal, pakte als invaller zijn speelminuten mee en deed dat zo goed dat Bert hem in de uitwedstrijd tegen Zuiderpark zelfs in de basisopstelling zette. Hoewel die wedstrijd werd verloren, bleef hij basisspeler in de wedstrijden daarna, die allemaal werden gewonnen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Simeon Seghers niet zo lang na Zuiderpark uit langdurig uit de running was vanwege een operatieve ingreep aan de schouder, dat Daniël Deurloo soms ook te kampen had met lichamelijk ongemak en dat Mitchell Zuijderwijk minder goed presteerde dan dat men van hem gewend was. Maar het was zonder meer ook de verdienste van Lenny Schults zelf dat hij zijn terugkeer afdwong.
Vlotbrug draaide een fantastisch seizoen. Tot aan de laatste speeldag liep het slechts tegen 7 verliespunten op en in andere klassen zou dat allang een kampioenschap opgeleverd hebben. Maar in de vierde klasse E had Vlotbrug te stellen met Zuiderpark, dat ook bijna al zijn wedstrijden won. Afgelopen zaterdag stond de allerlaatste competitiewedstrijd op het programma. Vlotbrug, dat 2 punten voorsprong had op Zuiderpark, moest winnen, thuis van Simonshaven, en dan waren ze kampioen.
Natuurlijk stond Lenny Schults in de basis. Trainer Van der Lijn moet een gelukkig man zijn dat Lenny er weer helemaal bovenop kwam, want zonder zijn ploeggenoten tekort te doen was Lenny Schults namelijk de man die de wedstrijd tegen Simonshaven al vrij snel in een beslissende plooi legde. Hij scoorde reeds na 8 minuten, een beetje geholpen door de wind, via de verste paal rechtstreeks uit een corner. Een kleine 20 minuten later tikte hij op prachtige wijze een voorzet van David Nuñez Cubillos binnen en hij had ook een groot aandeel in de derde treffer van Vlotbrug, gemaakt door Robert van der Zanden.
Lenny Schults speelde een geweldige wedstrijd, misschien wel de beste uit zijn nog niet zo lange loopbaan.
Hij voetbalde met een tomeloze inzet. Liep het snot voor zijn ogen, ook als een bal niet te bereiken was. Hij is gigantisch snel en kan nog aardig voetballen bovendien. Vooral in zijn linkerbeen heeft hij veel gevoel. In deze vorm en met die beleving is Lenny Schults goud waard voor Vlotbrug.
De wedstrijd tegen Simonshaven eindigde uiteindelijk in 4-0 en daarmee was het kampioenschap van Vlotbrug een feit. Lenny heeft met zijn ploeggenoten tot in de late uurtjes feest gevierd. Met een geweldig gevoel zal hij in de vroege uurtjes huiswaarts zijn gekeerd. ‘Voetballen is zo verkeerd nog niet. Best leuk wel, dat spelletje’ zo zal hij ongetwijfeld tot de conclusie gekomen zijn. Aan stoppen heeft hij zaterdag geen moment gedacht, vermoed ik.
{loadposition ads}
