In de thuiswedstrijd tegen naaste belager Strijen is SHO er in geslaagd om de kroon op het werk te zetten. Trainer Jeroen Rijsdijk stuurde voor de veertiende keer zijn ”eerste elf” het veld in met de opdracht om de klus te klaren. Terwijl er nog een hele rij wachtenden voor de kassa stond kwamen de teams -vergezeld door F-spelertjes van weerszijden- het veld op dat door het sfeerteam van SHO vooral aan de noordkant vrijwel volledig in zwart/wit was getransformeerd.
Het eerste wapenfeit kwam op naam van scheidsrechter Wim Roozeboom die na een botsing met Cees Nobel onderuit ging, maar na behandeling gelukkig wel door kon. Een vervangende leidsman vinden op zo’n moment wil -zacht gezegd- nog weleens problemen opleveren. Daarna was de eerste mogelijkheid voor SHO.
Een vrije trap van Geert Bakker werd door doelman Van Duijn prima gepareerd. Hoewel SHO alle troeven voor een goede afloop in eigen hand had was dat aan het spel niet te zien. Het oogde allemaal wat nerveus en rommelig wat veel balverlies tot gevolg had. De gasten leken het, als winnaar van de tweede periode verzekerd van deelname aan de nacompetitie, allemaal wel goed te vinden en kwamen nauwelijks in de problemen en de mogelijkheden voor SHO waren erg spaarzaam. Op een voorzet van Wilson Lima volgde een harde inzet van Bakker die eindigde op de vuisten van Van Duijn. De beste kans was voor Jan Jaspers die op maat bediend door uiteraard Bakker de bal vrij voor de Strijense goal naast schoof. Kort voor de pauze kwam SHO goed weg; een hard schot van Fortuin werd door Schomaker gekeerd waarna de rebound van Barendregt door de sluitpost kon worden gepakt. Zo’n vijf minuten na de rust ontplofte de Kikkershoek.
Vanaf links trok Gert Bakker voor, Steven van Vliet verlengde waarna Jan Jaspers de bal achter Van Duijn werkte: 1-0. Vreemd genoeg ging SHO met de voorsprong op zak niet beter spelen en het was Sven Post die tweemaal dichtbij succes was. De middenvelder trof eerst de vuisten van Schomaker en zag daarna een inzet door de lat gekeerd. Nadat Geert Bakker een voorzet van Van Vliet in riante positie naast kopte besloot Rijsdijk om met de wissel Marc Bravenboer voor Jan Jaspers de Strijense luchtmacht te elimineren om zo de minimale voorsprong over de streep te trekken. Veel effect leek het niet te sorteren want meteen na de wissel kwam Strijen langszij. Schomaker stopte knap een inzet van Jeroen Roelof waarna broer Marijn, na lang blessureleed eindelijk fit genoeg voor een invalbeurt, de rebound verzilverde: 1-1. Omdat SHO verzuimde counters van Geert Bakker en Steven van Vliet te verzilveren bleven de Kanaries dreigend. Met name Dennis Barendregt was nog dichtbij de winnende treffer wat een behoorlijke domper op de vreugde zou zijn geweest.
Na nog een licht tumulteuze slotfase waarin scheidsrechter Roozeboom geen verzorging voor Steven van Vliet toestond wat Ricardo Rapmund een gele kaart opleverde, floot de Vlaardinger -na een voor de Beijerlanders eindeloos lijkende blessuretijd- eindelijk voor de laatste maal waarna het feest kon losbarsten. Na tien jaar weer een kampioenschap voor SHO, wat daarmee terugkeert naar de eerste klasse. Voor het eerst sinds 1970, SHO-IJsselmeervogels 5-1, slaagde SHO er in om op eigen veld de kroon op het werk te zetten. Latere titels werden steeds op vreemde bodem behaald zoals in 1991 bij LRC in Leerdam, 1993 bij Tholense Boys, 1996 in Den Bosch bij BLC en in 2002 bij TOGR in Rotterdam.
{loadposition ads}
