Of Dave Leurs van SC Botlek kinderen eet zoals de reus in het sprookje van Klein Duimpje; ik zou het niet weten. Maar als ik hem zie moet ik toch altijd aan dat verhaal denken. Dave is namelijk meer dan twee meter lang en al zijn zichtbare ledematen zijn zeer fors bemeten. Hij is een reus van een vent, zeker vergeleken met een ploeggenoot als ‘Bonkie’ Mariana. De reus in het sprookje had laarzen waarmee hij stappen van zeven mijl kon maken en die werden hem ontfutseld door Klein Duimpje toen hij in slaap gevallen was. Dave Leurs beweegt zich voort op de voetbalvelden zoals de reus die zijn zevenmijlslaarzen kwijt is geraakt: met minuscule pasjes, absoluut niet passend bij zijn robuust lichaam. Het is best wel een kolderiek gezicht.
Maar Dave is geen kolderieke voetballer. Verre van dat. Met Dave Leurs valt op het veld niet te spotten. Hij is bloedfanatiek, kwijt zich serieus van zijn verdedigende taken en als de nood aan de man is, wordt hij door de technische staf van SC Botlek naar voor gedirigeerd om daar gevaar te stichten. Zo ook thuis tegen NBSVV, afgelopen zaterdag. De ploegen waren nog geen twee minuten bezig of de Nieuw-Beijerlanders hadden al gescoord. Vanaf dat moment was er nog maar één ploeg die de bal had: SC Botlek. De thuisploeg kreeg kans na kans, maar wist doelman Robin Barendrecht niet te verschalken. Totdat Dave het gepruts van zijn ploegmakkers voorin zat was en vanaf dertig meter de bal op zijn slof nam. Het kan ook vijfendertig meter geweest zijn. Het leer verdween mede gedragen door de wind in de linkerbovenhoek van het doel en het is dat er een net in hing, anders was de bal geland in de Hoeksche Waard, op het veld van NBSVV.
Oud-Botlektrainer Cor Lanser, een trouw bezoeker bij de thuiswedstrijden, slikte bijna zijn snor in. ‘Raakte die Dave de bal verkeerd of zo’, vroeg hij zich met een stalen gezicht af. Hoe dan ook, het was een goal zoals je zelden ziet. Vorig jaar had ik Dave uit bij Simonshaven ook eens van grote afstand vernietigend en doeltreffend zien uithalen, maar deze treffer was nog veel mooier. Het was een reusachtig doelpunt en het is daarom dat ik de reus van Botlek graag zie voetballen. Een Dave Leurs is tot alles in staat.
Anderhalf jaar geleden kwam hij over van Hekelingen, waar hij in het tweede speelde. Bij SC Botlek is hij inmiddels onmisbaar. Met zijn 21 jaar hebben ze hem daar al aanvoerder gemaakt, maar soms verwachten ze nog te veel van hem. Op 29 oktober 2011 speelde Botlek een uitwedstrijd tegen OSV in Oud-Beijerland en daar liep het niet zo lekker met Dave. Vanaf de kant zat waarnemend trainer Theo van Son hem boven op de huid. Veelvuldig werd vanuit de dug-out commentaar gegeven tot groeiende ergernis van Dave. ‘Dan wissel je me maar’, riep hij op een gegeven ogenblik. Tja, een Dave Leurs is tot alles in staat. Theo aarzelde geen seconde en haalde de reus van het veld. Op dat moment stond het 0-0, maar uiteindelijk verloor Botlek wel met 1-0. Is Dave Leurs belangrijk of is hij niet belangrijk? De vraag stellen is hem beantwoorden, maar ik ben het met Theo eens: een voetballer moet wel zijn plaats weten.
Zaterdag verloor SC Botlek ook. Dave stond nu wel 90 minuten op het veld, maar wist niet meer te scoren. Dat deed NBSVV wel. De lepe Danny Pelizzon prikte er vlak na rust nog eentje binnen en hoewel Botlek daarna nog genoeg uitgespeelde kansen kreeg, bleef een doelpunt van de thuisploeg uit. Mike Kortsmit miste zelfs een penalty. Dave Leurs kon niet lachen toen hij zaterdag tegen half vijf met afgemeten pasjes het veld afliep. Zoals het een aanvoerder betaamt gaf hij scheidsrechter Chris Markestein een hand, maar veel plezier viel er van zijn gezicht niet af te lezen. Honger zal hij ongetwijfeld wel hebben gekregen van alle geleverde inspanningen. Als hij ’s avonds maar niet een paar kinderen heeft opgegeten ….
{loadposition ads}