In Studio Voetbal werd afgelopen zondagavond een interview van vele jaren geleden vertoond van een nog jonge Jan Mulder met de toenmalige ADO-vedette Aad Mansveld, die elk weekend samenspeelde met knapen die aanzienlijk jonger waren. ‘Ome Aad en zijn neefjes’ werd het elftal van ADO destijds genoemd. Die geschiedenis herhaalt zich: in Hekelingen speelt tegenwoordig ook een oom samen met zijn neefjes. ‘Ome’ Raymon Leijgraaff voetbalt daar met jongens die, afgezien van de 27-jarige Ferry van Mierlo, elf tot vijftien jaar jonger zijn. Daar is niks mis mee, maar als die knapen wekelijks de sterren van de hemel spelen, word je als 33-jarige al gauw ‘ouwe lul’ genoemd. Raymon hoeft daar niet bang voor te zijn, want week in, week uit loopt Hekelingen tegen een nederlaag op en als er eens iemand uitblinkt, dan is het ome Raymon zelf.
Neem nou de thuiswedstrijd van zondagmiddag tegen LMO. Hoewel er sinds de 6-0 competitienederlaag tegen Antibarbari twee keer gewonnen werd, vriendschappelijk tegen Mozaiek en voor de VPR-Trophy tegen Vlotbrug, lukt er ditmaal niks bij Hekelingen. Passes over twintig meter komen niet aan, ballen gaan onder de voet door, keer op keer wordt er knullig balverlies geleden. Lijn zit er niet in het spel. Linies sluiten niet op elkaar aan, aanvallers kiezen elke keer allemaal de diepte in plaats van dat er eentje in de bal komt, de verdediging zet geen druk en als Herman Boerma van LMO opduikt in het strafschopgebied van de thuisploeg, gaat de complete achterhoede tegelijk in de fout en staat het 0-1. Als middenvelder probeert Raymon orde in de chaos te scheppen, maar hoezeer hij ook zijn best doet; het spel van zijn neefjes blijft van een bedroevend niveau. ‘Ik weet niet wat het is’, zegt hij na afloop. ‘Al die jongens doen hun best, er wordt keihard getraind, maar in een wedstrijd om de punten gaat het telkens mis. Het heeft natuurlijk met kwaliteit te maken en met omgaan met druk, maar het zit ons ook niet mee.’
Dat is gebleken, in diezelfde wedstrijd. Als LMO-verdediger Julio Clydesdale een tackle te laat inzet en daardoor een flinke overtreding maakt, onderbreekt scheidsrechter Jan de Jong het spel maar trekt geen geel, terwijl dat misschien wel op zijn plaats was. Het zou de tweede gele kaart zijn geweest voor Clydesdale. Luttele minuten later laat Earl Starke een bal onder zijn voet doorglippen, waardoor LMO-aanvaller Tari Sambo vrij voor keeper Jerome van Oosten komt. De twee botsen tegen elkaar op. Penalty beslist arbiter De Jong en trekt rood voor Van Oosten. Het zal allemaal wel volgens het boekje zijn, maar die rode kaart was zwaar bestraft. Edinho Pique verzilvert de strafschop en een paar tellen later is het rust. Verschillende spelers en de trainer van Hekelingen gaan bij de leidsman verhaal halen over de rode kaart en over het niet gegeven tweede geel voor Julio Clydesdale. ‘Je bent een pannenkoek’, wordt de scheidsrechter toegevoegd door trainer Jerry de Groot en bij het verlaten van het veld wordt de bal, die De Jong onder de arm geklemd had, weggebokst door een toeschouwer. De Jong besluit meteen de wedstrijd te staken.
Raymon zat al in de kleedkamer toen de onheilstijding over de gestaakte partij voetbal hem bereikte. Tegen mij vertelde hij later dat als je hiervoor een wedstrijd moet staken, er nergens 90 minuten gehaald wordt. Maar Raymon zei er meteen bij dat je te allen tijde respect moet tonen voor de man met de fluit, dat ook een scheidsrechter een hobby aan het bedrijven is, net zoals die 22 spelers in het veld. En zo is het maar net.
Raymon Leijgraaff wanhoopt nog niet. ‘Ik ben nog nooit zo fit geweest als nu’, zegt hij. ‘Voetballen vind ik nog steeds heel erg leuk om te doen, maar ik weet ook dat er belangrijker zaken zijn in de wereld dan in het weekend tegen een bal trappen.’
Met angst en beven ziet hij de uitspraak van de KNVB over dit akkefietje tegemoet. ‘Het zal toch niet zo zijn dat er ons punten ontnomen gaan worden?’ zo vraagt hij zich af. ‘We hebben er namelijk niet zo veel en dan zal het dan nog een hele toer zijn om ons te handhaven in de derde klasse. Maar ik zal er alles aan blijven doen om dat te bereiken.’ Ome Raymon wil dus nog tot het gaatje gaan. Zijn neefjes ook, dat weet hij zeker. Zal dit verhaal goed aflopen? Ik hoop het van harte voor Raymon, maar vrees tegelijk het ergste.
{loadposition ads}
