‘O, wat een mooie bal, zeg’. Het is het commentaar van Steve Wasiman op een steekbal waarmee een VOC-speler de vrije ruimte in gestuurd wordt. Voor de goede orde: Wasiman is tweede trainer van SCO ’63, de club die een thuiswedstrijd aan het spelen is tegen VOC, dat op de ranglijst tien plaatsen hoger staat dan zijn eigen ploeg. Steve is duidelijk een liefhebber en dus kan hij ook genieten van een mooie actie van de tegenstander. Maar toch is hij vanaf de zijkant meestal bezig met het coachen van zijn eigen ploeg.
Staande naast de dug-out geeft hij negentig minuten lang sturing aan zijn spelers. Ton Pattinama, de eerste trainer van SCO ’63 doet dat ook, maar wonderbaarlijk genoeg bevindt die zich aan de overzijde van het veld, pendelend van aanval naar verdediging. Het is een niet-alledaags gezicht, de tweede trainer bij de dug-out en de hoofdtrainer aan de overkant van het terrein. Bij SCO ’63 doen Pattinama en Wasiman dat sinds de thuiswedstrijd tegen UNIO, want ze hadden vastgesteld dat hun spelers gebaat waren bij aanwijzingen vanaf beide kanten van het veld. ‘Onze spelers maakten te vaak een verkeerde keuze’, vertelt Steve desgevraagd. ‘Ze stapten vaak te vroeg uit of sloten niet altijd aan en ze maakten te veel acties op momenten waarop dat niet kon en leidden daardoor balverlies in. Daarom doen we het sinds een paar weken op deze manier. Wij vonden dit nodig. Nee, de spelers hadden we niks verteld. Die merkten het vanzelf wel.‘ Op de vraag waarom Pattinama dan niet bij de dug-out staat en Steve aan de overzijde heen en weer loopt, zegt Wasiman met een stalen gezicht dat Ton Pattinama het altijd van het lopen heeft moeten hebben, ook in zijn carrière als profvoetballer al. We zullen die laatste opmerking van Steve maar scharen onder de noemer voetbalhumor. Humor kun je Steve Wasiman zeker niet ontzeggen, want hij lacht uitbundig als zijn keeper Linber van der Horst met een totaal overbodige showduik een makkelijk balletje uit de lucht plukt. Lachen kan hij trouwens niet als diezelfde Van der Horst zich bij een vrije trap van Thomas Verhaar verkeerd opstelt en de bal naast hem in het doel ziet verdwijnen.
Coachend van twee kanten; ik heb het nergens eerder gezien, maar het heeft wel wat. Zo kan het gebeuren dat Steve spits Edinho Pattinama bij een vrije trap van VOC met zijn sonore baritonstem terugroept naar de rand van zijn eigen strafschopgebied en dat nog geen seconde later Pattinama exact hetzelfde roept, maar diens stem is schor en klinkt hoger. Het is alsof er langs het hoofdveld van SCO ’63 in een echoput geroepen wordt. In ieder geval kan je op zo’n moment wel vaststellen dat beide oefenmeesters op één lijn zitten. Gestuurd vanaf de twee zijkanten van het veld knokt SCO ’63 zich terug. Edinho maakt de 1-1, nadat hij eerder een grote kans om zeep had geholpen en een tiental minuten voor het einde van de wedstrijd is het invaller Pinas die alert een losgelaten bal over keeper Vis tikt. En daarna zet VOC nog meer aan. De ene hachelijke situatie na de andere speelt zich af voor het doel van SCO ’63. Twee keer zweeft doelman Van der Horst nog meters door de lucht, terwijl hij de bal ook simpel had kunnen pakken. Twee keer lacht Wasiman zich een kriek. ‘Nee! Nee! Meer naar rechts’, schreeuwt hij dan ineens naar zijn keeper, als die zich bij een laatste vrije trap van VOC wederom verkeerd op dreigt te stellen. Meteen stapt Van der Horst twee pasjes opzij en vangt de ingeschoten bal in zijn handen.
Steve Wasiman heeft er wel kijk op. Door zijn coaching, en door die van Pattinama aan de andere zijde sleept SCO ’63 een zwaarbevochten overwinning uit de strijd. ‘Tegen de verhouding’, zegt Wasiman eerlijk. Maar hij heeft een leuk middagje gehad, dat zie je aan zijn glinsterende ogen. Sinds hij en Ton Pattanima aan stereo-coaching doen, pakt de ploeg twee thuisoverwinningen op rij. Toeval? Ik weet het zo net nog niet.
{loadposition ads}
