Na de 10-0 overwinning waar DVO vorige week het seizoen mee opende was het de vraag wat de werkelijke waarde was van die dubbele cijfers. Zou de volgende tegenstander, Marine uit Den Haag, het beter doen dan VUC? In cijfers wel, maar ook zij konden de zwartwitten geen strobreed in de weg leggen. Met 0-5 nam DVO resoluut de punten mee naar huis. In minuut 1 liet Marine al direct zien dat het met fysiek spel een positief resultaat wilde behalen, DVO liet zich niet van de wijs brengen en tekende in de 3de minuut al voor de 0-1. Na een onderschepte dieptepass was het Veidi Abdelkhaleq die de afvallende bal onberispelijk in de verre hoek schoot.
Nog geen 2 minuten later was het dezelfde Abdelkhaleq die over de vleugel ontsnapte, een perfecte voorzet afleverde en Ferhat Bagiran van dichtbij snoeihard zag afronden, 0-2. Dat na 10 minuten spelen de 0-3 al op het scorebord stond verbaasde op dat moment niemand meer, want DVO speelde met snel spel de tegenstander aan gort. Het was de sterk spelende aanvoerder Erman Oncu die mooi soleerde en de bal op een presenteerblaadje gaf aan Ferhat Sahin, die op zijn beurt de korte hoek vond. Kon Marine dan helemaal niets?
Jawel, maar niet op voetballend gebied. Overtreding op overtreding was hun deel en de bedroevend slechte scheidsrechter liet alles toe. Helaas liet DVO zich na de 0-3 verleiden om hierin mee te gaan en te opzichtig van zich af te bijten. In de 23ste minuut loste de behendige nummer 10 van Marine het eerste schot richting achterlijn, maar het schot met zijn chocoladebeen verdween een meter of 5 naast. Nadat DVO zich herpakte en het eigen spel weer ging spelen was het Bagiran die Tolga Aydemir lanceerde door het hart van de verdediging.
Een op een met de Marine goalie tekende hij beheerst voor 0-4. Na de rust veranderde er eigenlijk niets, behalve het feit dat DVO nu moeite bleek te hebben het net te vinden. Binnen 2 minuten belandde een vrije trap van Oncu op de paal, maar nog geen 10 minuten later was zijn boogbal wel doeltreffend en stond het 0-5. In de loop van de 2de helft werden de overtredingen van Marine (met name aan het shirtje hangen) steeds opzichtiger en werd het optreden van de arbiter des te bedroevender. DVO hield zich knap rustig en ging beheerst op zoek naar een hogere score. Wout Mostert was hier erg dichtbij met een kopbal op de paal, en eenzelfde lot was de ingevallen Roy Stam beschoren toen hij een spectaculaire volley op de paal uiteen zag spatten. De voor Sahin ingevallen Niel Kramer was eveneens dichtbij een treffer, maar hij zag zowel zijn lob over de keeper als een schot uit de draai naast het doel verdwijnen. Omdat DVO ook tot tweemaal toe geen strafschop kreeg na oa. het opzichtig vasthouden van de doorgebroken Pedro Hofstee, bleef de teller steken op 0-5.
DVO liet na om een hogere score neer te zetten, maar mag met een dergelijke uitslag toch redelijk tevreden zijn. Marine mocht zich uiteindelijk gelukkig prijzen dat het bij 5 treffers bleef, maar zal met hun fanatisme zeker nog wel punten gaan pakken in dit seizoen. Ondanks dat de competitie pas 2 wedstrijden verder is lijken de titelkandidaten zich te bevinden tussen de ploegen Semper Altius, Ariston ’80 en KSD, maar het is voorlopig DVO ’32 die alle ploegen onder zich weet en de trotse koploper is. Wordt volgende week vervolgd in en tegen Wassenaar.
{loadposition ads}
