‘Het is hier ontspannen en relaxed en er ligt niet veel druk op.’ Spijkenisser Tom den Boer heeft geen spijt van zijn overstap naar Smitshoek. In de voorbereiding met zijn nieuwe club maakte hij in negen wedstrijden vijftien doelpunten, bijna het dubbele van het aantal dat hij vorig seizoen namens Spijkenisse in de competitie scoorde.
Drie tegen Zuidland, vier tegen Heinenoord en tegen Strijen, twee tegen Nieuwerkerk. ’Elke bal die ik aanraakte, vloog in het doel.’ Het geluk lacht hem vooralsnog toe. ‘Ik heb in de afgelopen weken zelfs niet één keer voor de Spijkenisser brug hoeven te wachten op weg hierheen’, grijnst hij.
Zeventien jaar heeft Tom bij Spijkenisse gevoetbald. Dit seizoen is hij actief voor Smitshoek, eveneens een eersteklasser. ‘Spijkenisse zit in mijn hart. Dat kan ook niet anders als je er zo lang rondgelopen hebt. Maar ik was toe aan iets anders, aan een nieuwe uitdaging. Bij Spijkenisse was er altijd veel druk. Niet zozeer van de staf, maar van de mensen er om heen. Van de buitenwacht vooral. Het is niet zo dat ik daarmee niet kan omgaan, maar het leek wel alsof men van mij meer verwachtte dan van de andere spelers.‘
Refereert Tom hiermee misschien aan het commentaar dat hij vanaf de zijkanten ontving, vooral gericht op zijn felgekleurde voetbalschoenen, die vloekten bij zijn groenwitte tenue? Hoe dan ook, met die felgekleurde kicksen liep hij wel in de picture. Alle ogen waren gericht op Kwatta en als dan iets niet lukt, valt dat des te meer op. Tom had er schijt aan, zei hij altijd, maar nu hij bij Smitshoek in de weer is, klinkt het: ‘Hier heb ik oranje schoenen aan en dat valt minder op, want onze tenues hebben dezelfde kleur.’
Het toeval wil dat de allereerste competitiewedstrijd van zijn nieuwe vereniging uitgerekend tegen Spijkenisse gaat. Hoewel Tom een beetje last heeft van opspelende hamstrings wil hij er tegen zijn oude clubmakkers absoluut bij zijn. Hij heeft er zin in. Veel zin. Als de Spijkenissespelers hun opwachting maken op het sportpark van Smitshoek is hij er als de kippen bij om hen te begroeten om zich even later te focussen op de wedstrijd die gaat komen. Een dik uur later is die begonnen. Tom staat linksbuiten. Zoals hij van te voren al aan had gegeven, is zijn rol vrij: het veld breed houden, met de bal aan de voet opstomen en zo mogelijk vernietigend uithalen.
Het komt er allemaal niet van. Tom den Boer is onzichtbaar. Hij zit in de tang bij rechtsback Michael Frank die regelmatig bijgestaan wordt door Jorn Berkelaar. Tom komt niet uit de verf en voedt daarmee het vooroordeel dat Spijkenissevolgelingen al hadden: ‘Ik zei toch al dat Michael Frank vanmiddag een rustig middagje zou hebben?’ De lichaamstaal van Tom spreekt ondertussen boekdelen. Het hoofd gaat steeds verder hangen. Nee, het is vandaag niet zijn wedstrijd. Bij de rust is het 0-3. In de tweede helft is Tom er niet meer bij. Hij is vervangen door Tom Achterberg. Smitshoek verkleint de achterstand tot 2-3, maar verder komt het niet.
Tom den Boer ervaart nog geen druk bij Smitshoek, zei hij voor de wedstrijd. Maar ik verzeker hem dat als het nog een paar weken zo verder gaat, daar verandering in zal komen. De goede voorbereiding zal snel vergeten zijn als het in de competitie niet marcheert. Dat gaat toch overal zo? Wat kan Tom hieraan doen? Geen oranje voetbalschoenen meer aan! Hij moet paarse dragen, groene, desnoods witte. Zijn schoenen moeten vloeken bij de kleur van zijn shirt. Dat hoort bij hem. Heb er toch schijt aan, Tom! Aan één voet een paarse schoen en aan de andere een groene! Het commentaar van de toeschouwers zal niet van de lucht zijn, maar dat zal hem prikkelen. Mogelijk zien we dan de echte Tom den Boer weer.
{loadposition ads}