Hij draagt gele voetbalschoenen, Nike Mercurial Vapor en valt daar erg mee op. Met zwarte kicksen zou Tim Eijkelenboom van Hellevoetsluis dat niet zo doen. Hij is wat je noemt een doorsneevoetballer. Maar met die gele dingen aan zijn voeten wordt hij een speler die je nauwgezet in de gaten houdt.
Tim is een ijverig ventje en doet heel erg zijn best, maar je kunt duidelijk zien dat hij een beetje op zijn laatste benen loopt. Hellevoetsluis heeft er de laatste weken namelijk nogal wat wedstrijden op zitten en dat waren allemaal finales. In de laatste competitiewedstrijd, op 14 mei thuis tegen SSS, konden Tim en zijn makkers bij een overwinning kampioen van de derde klasse D worden, maar de Hellevoeters bleven steken op 1-1. Daardoor eindigde de ploeg gedeeld eerste met Oud-Beijerland en Rhoon en werd tot een nacompetitie om het kampioenschap veroordeeld. Tegen Oud-Beijerland wonnen ze drie dagen later met 2-0 en toen was Tim erg actief op zijn gele schoentjes. Mede door zijn verdedigende arbeid kon met goede moed uitgekeken worden naar de ontmoeting tegen Rhoon op 21 mei, maar daar werd verloren.
Een tweede kans op promotie naar de tweede klasse was de nacompetitie. De eerste tegenstander van tweedeklasser NBSVV. Fris van de lever speelde Tim in die dubbele ontmoeting op 28 en 31 mei en twee keer werd met 1-0 gewonnen. Die gele schoenen werden voor mij een ijkpunt. In korte tijd zag ik Tim meerdere keren aan het werk en hoewel hij opbouwend niet erg best was, kweet hij zich wel van zijn verdedigende taken. Met zijn gele schoentjes onderbrak hij menige aanval.
En toen brak de finaleronde aan, tegen Den Bommel. De eerste wedstrijd werd afgelopen zaterdag in Hellevoetsluis gespeeld en Tim was onherkenbaar. Natuurlijk had hij zijn gele Nikes weer aan, maar het was deze keer alsof ze van lood waren. Tim was flets en oogde vermoeid. Het was dan ook de zesde wedstrijd in amper 22 dagen. Den Bommel was beter, veel beter en naarmate de wedstrijd vorderde, keek Tim steeds moedelozer. Het meest triest keek hij na het eigen doelpunt van ploegmaat Maurice Schaap, toen hij seconden lang met een gekwelde blik voor zich uit staarde. Die own goal was de 0-2 en de hoop op promotie naar de tweede klasse vervloog voor Tims ogen. Daar stond een gebroken man.
Maar er is nog hoop. Tim heeft een week rust, tijd genoeg om te herstellen. En ik sluit een verrassing niet uit. Misschien heeft Tim de tijd ook wel besteed om te kijken of hij thuis nog ergens zwarte voetbalschoenen heeft liggen. Hij moet aanstaande zaterdag in Den Bommel het veld maar opkomen met van die ouderwetse, hoge voetbalschoenen, die tot op de enkels reiken, nog ijzeren noppen hebben en stalen neuzen bovendien. Hij zal er ontzag bij de tegenstanders mee in boezemen, want je kijkt als aanvaller natuurlijk wel uit om bij iemand in de buurt te komen die schoenen aan heeft met stalen neuzen. Zo heeft Hellevoetsluis alsnog grote kans de 1-2 ongedaan te maken. Doen Tim!
{loadposition ads}
