Groen licht had hij gekregen van de fysiotherapeut die hem de hele week behandeld had. In de eerste wedstrijd om behoud van het derdeklasserschap tegen Abbenbroek, vorige week zondag, was hij uitgevallen met liesklachten, maar het pijnlijke ongemak leek net op tijd verholpen.
Gelukkig maar, want een piepjong Hekelingen kon naast Raymon Leijgraaff een tweede ervaren rot goed gebruiken. Afgelopen zondag, in de return in Abbenbroek stond Frank de Pender trappelend aan de aftrap, maar na een kleine twintig minuten speelde de lies weer op en was het over en sluiten.
Frank verdraaide zich bij een poging een bal te onderscheppen, stortte ter aarde en met een armgebaar richting dug-out maakte hij duidelijk dat hij niet verder kon. ‘Lopen gaat niet meer’, riep hij er ten overvloede bij. En hij was de wedstrijd nog wel zo goed begonnen. Als laatste man stuurde hij de jonge ventjes om hem heen naar de juiste plek en zelf onderbrak hij een paar aanvallen. Hoofdschuddend strompelde hij naar de kant en meteen was Hekelingen de draad kwijt. Met De Pender verdween de organisatie van het veld. Niet veel later kwam Abbenbroek op voorsprong omdat Bjorn Jeurissen een vrije trap via de paal achter keeper Leroy van Oosten knalde.
Op dat moment gaf niemand nog een stuiver voor Hekelingen. Ik tenminste niet. Frank de Pender, die ik in de column van vorige week in een vlaag van verstandsverbijstering nog Gerard had genoemd, is een belangrijke voetballer bij Hekelingen, dat bestaat uit veel spelertjes die nog groen achter de oren zijn. Niet dat Frank nou zo geweldig goed is, maar met zijn routine en zijn ervaring is hij de man die de poppetjes op de juiste plaats zet. Neem Frank de Pender weg en het is gedaan met de rust.
Drie jaar lang was Frank assistent-trainer bij Hekelingen. Hij had er al vele seizoenen gevoetbald, maar een fractuur in het spronggewricht maakte daar abrupt een einde aan. Herstel bleef uit. Dan maar op de bank als assistent-trainer, zo besloot hij in 2007, want een De Pender kan niet zonder voetbal. Vraag dat zijn vader Gerrit maar. Op de bank werd Frank twee keer zo dik. Dit seizoen keerde hij terug. Hij was weer helemaal fit en enorm afgeslankt. Het leek wel of er een andere De Pender op het veld stond. Misschien wel daarom noemde ik hem vorige week Gerard. Als vanouds leidde De Pender de Hekelingendefensie, zo ook in de tweede wedstrijd tegen Abbenbroek. Tot de twintigste minuut dus en zoals gemeld, was Hekelingen even de weg kwijt. In de tweede helft stond Frank achter het doel van Sjoerd Tuink, de keeper van Abbenbroek. Vanaf die positie coachte hij zijn ploeggenoten. Frank deed dat bedaard en met een positieve insteek. Al zijn aanwijzingen sneden hout. Er kwam weer lijn in het spel van zijn ploeg en zie: na 90 minuten liepen de Hekelingers met een 2-1 overwinning van het veld af.
Frank de Pender doet zeventig minuten niet mee en nog is hij van grote waarde! Hij moet van trainers John Kleijn en Richard Koutstaal veel opgestoken hebben en ook vader Gerrit zal hem wat wijze lessen hebben geleerd. Hij plakt er als voetballer nog een jaartje aan vast, maar Frank de Pender is voorbestemd om trainer te worden. Als het zover is, moet hij maar achter het doel van de tegenstander plaatsnemen.
{loadposition ads}
