IFC verraste zondag vriend en vijand door in Amsterdam titelkandidaat met 0-1 te verslaan. Aanvankelijk zag het daar niet naar uit. Chabab vloog ‘roodzwart’ gelijk naar de strot. De bal ging in hoog tempo rond. Er werd continu druk gezet op de laatste lijn van IFC. De mannen van Ab van Oorschot wisten niet hoe zij het hadden.

Doelpunten voor de thuisclub leken slechts een kwestie van tijd. Maar er was één man die zich in deze fase flink onderscheidde. Dat was IFC-goalie Karsten van de Velde. Hij ranselde enkele geweldige inzetten nog geweldiger uit zijn doel. Waar het dus wachten was op een Amsterdamse voorsprong, sloeg in de 25e minuut juist IFC toe. Alper Kazbogan werd bediend. Op links kwam hij aan de bal. Een voorzet volgde. Het leder kwam binnen bereik van Alie Benomar.

 Twee keer achtereen mocht hij inkoppen, waarbij de tweede poging het garen vond (0-1). Op dat moment tegen de verhouding in. Het bracht echter iets teweeg in de gehavende Ambachtse ploeg, waar o.a. Reinder van de Velde, Houcine el Hammach, Vincent de Klerk en Hasan Karagöz ontbraken. De plotselinge 0-1 raakte de gastheren hard en de machine stokte. IFC kreeg meer grip en naast doelman Karsten van de Velde stonden steeds meer Ambachtse spelers op. De minieme voorsprong haalde dan ook de rust. Robin Benningshof maakte toen al enige tijd deel uit van het team.

De A-junior was erin gekomen voor de geblesseerd uitgevallen Michael Slingerland. Na rust kreeg Benningshof gezelschap van twee teamgenoten uit de A-jeugd. Dennis van Noort maakte al betrekkelijk snel zijn opwachting, omdat Gerard van de Mei er geblesseerd af moest. In de slotfase loste Mike Verbaas de moe gestreden Chahid Chaibi af. Het benadrukte in het bijzonder dat IFC in dit duel flink moest improviseren. Maar ook met het drietal A-junioren in het team, zij hadden zaterdag al gespeeld, lukte dat wonderwel. De Amsterdammers gingen in het tweede bedrijf natuurlijk koortsachtig op jacht naar goals. Het leverde genoeg hachelijke momenten op in de Ambachtse zestien. Maar keer op keer redde IFC zich eruit. Halverwege deel twee was men zelfs dicht bij 0-2. Alper Kazbogan mocht alleen op de vijandelijke doelman af stevenen. Hij verschalkte hem echter niet. Niet veel later leek het afgestraft te worden.

Eén van de spitsen van Chabab mocht uithalen, maar opnieuw was een katachtige redding van Karsten van de Velde het resultaat. Het bleek cruciaal. Daarna weliswaar nog twintig loodzware officiële speelminuten en flink wat toegevoegde tijd, maar IFC hield knap stand. Na het verlossende fluitsignaal uiteraard blije spelers, maar toch reageerden zij tamelijk ingetogen. Wellicht had de heroïsche strijd teveel gevergd en was men te vermoeid voor een vreugdedansje.

{loadposition ads}