DVO stond vandaag de moeilijke uitwedstrijd bij Real Parbo te wachten, een ploeg die voor de winterstop nog mee streed voor het kampioenschap, maar inmiddels is teruggezakt naar een 5de plaats. DVO miste echter de nodige spelers en had geen moment de illusie dat het een makkelijk middagje zou hebben.
In de eerste 5 minuten leek er niets aan de hand voor DVO, maar daarna was het toch echt Parbo dat de overhand kreeg. Na een kwartier spelen volgde de eerste waarschuwing. Spits Simonis mocht van buiten de 16 op zijn gemak uithalen, zijn zwabberbal was echter allesbehalve een makkie voor keeper Zuur. Via zijn vingertoppen belandde de bal op de laten stuitte deze terug het veld in, wat door Parbo uiteraard betwist werd. Na 25 minuten spelen was het geluk van DVO echter op.
Het was weer Simonis die op links alle vrijheid kreeg en een voorzet los kon laten op Hunte. Laatstgenoemde en keeper Zuur liepen tegen elkaar aan en tot ieders verbazing was een penalty voor de thuisploeg de uitkomst. Hunte, tot dan toe totaal niet in de wedstrijd, schoot de bal feilloos binnen, 1-0. Tot overmaat van ramp voor DVO viel ook nog een Szlachta uit met een hamstringblessure, waardoor Roy Stam na een half uur zijn opwachting mocht maken. De wissel pakte echter niet verkeerd uit, want met Stam in de spits en Hofstee terugverwezen naar de linksback positie kwam er veel meer dreiging in het spel van de Vlaardingers. DVO creëerde via Oncu en Aydemir enkele kansen en Stam was met een kopbal dicht bij de gelijkmaker, maar de rust werd bereikt met een 1-0 stand.
Helaas viel ook het doek voor Peter van Hulst vlak voor rust als gevolg van een verdraaide knie. Met in de 2de helft de jonge Richmond Mensah op de plaats van Van Hulst ging DVO gretig op zoek naar doelpunten. In de 53ste minuut volgde de terechte beloning, toen DVO ondanks vlaggen van de grensrechter van Parbo met 3 man op de eenzame keeper af mocht. De scheidsrechter stond zelf op een lijn en wees het buitenspelsignaal resoluut af, waarna Stam de bal in de voeten van Hofstee schoof, zodat deze de 1-1 mocht aantekenen. Waar het ernaar uit zag dat DVO nu over Parbo heen zou denderen was het binnen 5 minuten raak aan de andere kant. Een bal die uit het niets in de 16 van DVO viel had door Aydemir resoluut weg geschoten moeten worden. In zijn poging de bal af te schermen om hem aan keeper Zuur te laten zag hij de gretige Parbo middenvelder over het hoofd en deze kon op voor DVO schlemielige wijze de 2-1 aantekenen. Direct na de 2-1 mocht topscorer Topal zijn rentree maken na een hamstringblessure, al was het duidelijk dat hij nog niet voluit kon gaan. DVO kon weer op zoek naar de gelijkmaker en voerde het tempo op, wat de aantrekkelijkheid van de wedstrijd alleen maar ten goede kwam. In de 62ste minuut was het Soufian Dahak die zijn eerste basisplaats dit seizoen een passende beloning gaf. Vanaf een meter of 25 besloot hij zijn geluk te beproeven en zijn harde schot viel precies onder de lat binnen.
De keeper zat er echter dichtbij en leek niet helemaal vrijuit te gaan. Vanaf de 2-2 werd het een geheel open wedstrijd, waar DVO iets meer zuurstof leek te hebben, maar er zich aan beide zijden levensgrote kansen voordeden. Allereerst was het Real Parbo dat vanaf randje 16 een bal richting de kruising zond, maar Michel Zuur deed weer eens het onmogelijke door de bal via zijn vingers en de lat slechts tot kans te degraderen, in plaats van dat er een doelpunt viel. Aan de overkant waren het Stam en Mensah die in kansrijke positie de Parbo goalie op hun weg vonden. De beslissing leek te vallen toen de bal vanaf links in de voeten van Topal werd geschoven en deze oog in oog met de keeper stond.
Zijn aanname, waar direct schieten met afstand de beste optie was geweest, was door een gebrek aan scherpte echter volledig verkeerd en de bal verdween over de achterlijn. DVO moest waken voor de levensgevaarlijke voorhoede van Parbo, dat helaas op een verkeerde manier werd geïllustreerd door Hunte. Met gestrekt been ging de speler door op Zuur die daarbij een behoorlijke armblessure opliep, maar de pijn verbeet en het veld niet wenste te verlaten. Wonderbaarlijk genoeg bleef het slechts bij een berisping voor de aanvaller van Parbo, waarbij een rode kaart de charge goed had weergegeven. In de krankzinnige slotfase gebeurde echter nog genoeg moois en spectaculairs om dit dieptepunt weg te spoelen. Zuur haalde sportieve revanche door een volley van Hunte katachtig uit de verre hoek tot corner te verwerken, maar het was DVO dat nog veel gevaarlijker werd. In de allerlaatste seconde kwam met de bal een stuit op 5 meter van het doel voor de voeten van DVO aanvoerder Wapenaar terecht.
Zijn verwoestende uithaal spatte echt zo hard uiteen op de lat dat het ruim 5 seconden duurde voordat de bal terug op aarde belandde. Deze rebound werd vanaf 16 meter net zo hard weer richting het Parbo doel gevuurd, maar deze werd op enkele meters gemist. Het fluitsignaal dat direct erna volgde leverde in beide kampen gemengde gevoelens op. DVO had 2de helft de overhand en de meeste 100% kansen, Parbo besefte dat het ook enorm grote kansen had laten liggen. Grote winnaar was echter het publiek dat met volle teugen had genoten van een enerverende wedstrijd onder een heerlijk lentezonnetje.
DVO blijft ondanks dit puntverlies een kleine kans hebben op directe promotie, omdat CVV Mercurius onverwacht op een gelijkspel bleef steken bij GGK. Maar langzamerhand zal DVO zich moeten gaan opmaken voor de nacompetitie, want met nog slechts 5 wedstrijden te gaan lijkt het onwaarschijnlijk dat DVO het gat van 6 verliespunten met CVV in deze competitie nog ongedaan kan maken.
DVO ‘32: Zuur, Grandazzi, Gerritsen, Wapenaar, Szlachta (30. Stam), Aydemir (57. Topal), Nelemans, Dahak, Oncu, Van Hulst (46. Mensah), Hofstee.
{loadposition ads}
