Wat is voetballen toch een raar spelletje. Vorige week nog boekte IFC, een legertje absenties ten spijt, een knappe 0-1 zege bij titelkandidaat Chabab. Ditmaal zat trainer Ab van Oorschot ruimer in zijn mogelijkheden en was de tegenstander bovendien van veel minder kaliber.

Maar het resultaat was ten opzichte van vorige week volstrekt averechts. In Amsterdam was JOS/Watergraafsmeer met 4-2 te sterk. IFC zat aanvankelijk goed in de wedstrijd, maar kwam desondanks net voor het halfuur op achterstand. De laatste lijn zag er niet goed uit en de lange Jaap Lorier wist er raad mee. Hij tikte de 1-0 tegen het garen.

Een paar minuten later bracht Alper Kazbogan de stand weer in evenwicht. Vanuit het middenveld vloog hij door de linies en vanaf rand zestien haalde hij uit. De goalie van JOS had het nakijken (1-1). Maar nog voor rust kreeg IFC opnieuw door naïef verdedigen een goal tegen. Ditmaal was Marco Dettmer de trefzekere man (2-1). Om kort te gaan, IFC had weinig onder gedaan voor haar opponent, was qua spel misschien zelfs beter, maar ging toch met een achterstand rusten.

Verloren was er echter nog niets. In de tweede helft kon en moest één en ander rechtgezet worden. De praktijk bleek weerbarstiger, want na de thee gaf IFC binnen 10 minuten de wedstrijd volledig weg. Marco Dettmer mocht met zijn tweede goal gemakkelijk voor 3-1 zorgen en Erik Homan werd geen strobreed in de weg gelegd bij de 4-1. Conclusie: IFC was bij alle tegengoals afgestraft voor zwakke momenten in de omschakeling. Zelf aanvallen, simpel de bal kwijt raken, positioneel niet goed staan en niet tijdig kunnen herstellen. Evenmin was er onderlinge coaching. Het speelde in alle linies. Voeg eraan toe dat ook de IFC-qoalie zijn niveau van vorige week niet haalde en de nederlaag is verklaard. JOS was absoluut geen imponerende tegenstander, maar alleen al met de beleving en coaching van hun doelman en laatste man (zij namen hun team op sleeptouw) werd het verschil gemaakt.

 IFC kwam nog wel terug tot 4-2 (strafschop Alex de Jong), kwam met een grote kans voor Reinder van de Velde nog dicht bij 4-3, maar het echte geloof in een goede afloop was toen al lang verdwenen. Positief waren wel de invalbeurten van de A-junioren Dennis van Noort en Nick de Veij. Beiden groeiden meteen uit tot de meest opvallendste IFC-spelers. Het is voor IFC in de hoofdklasse nu zo goed als over. De doelstelling voor de laatste vier duels? Zo goed mogelijk de sportieve plicht vervullen.

{loadposition ads}