Linkshalf spelen vond hij eigenlijk maar niks. PFC-trainer Rob Vuik had hem daar in het begin van het seizoen neergezet, maar bij nader inzien vond hij dat toch niet zo’n geschikte positie. ‘Ik kan daar mijn ei niet kwijt’, vertelde hij aan de trainer, die daardoor genoodzaakt was hem naast het elftal zette. Maar dat duurde slechts een tweetal weken, want op de training ging het zo goed dat Vuik niet om hem heen kon. Zo veroverde Mike Steenbeek op karakter dan toch weer zijn plek in de basis, maar niet meer op het linkermiddenveld. Afgelopen zondagmiddag in de thuiswedstrijd tegen OVV brak hij de wedstrijd open door al opstomend nar de uiterste hoek van het veld een perfecte voorzet los te laten die door Fredson Fortes Boaventura in het dak van het doel geschoten werd. Zo kwam PFC op een 1-0 voorsprong, die later nog tot 3-0 werd uitgebouwd. Het grappige aan het verhaal is dat Mike die voorzet losliet vanaf links….
Mike Steenbeek lijkt me een fijne knul om in je ploeg te hebben. Hij geeft aan wat hij wil en wat niet, maar denkt er tevens over na op welke wijze hij een nog grotere waarde in het elftal denkt te hebben. Rechtshalf is Mike tegenwoordig. Dat heeft hij door zijn enorme inzet op de trainingen zelf afgedwongen. Vanaf die plek zwerft hij over het hele veld en het mooie is dat hij in een wedstrijd met grote regelmaat ook op de linkerflank opduikt, als hij met Gregory Stadwijk of Fredson Fortes Boaventura van positie gewisseld is. Daarbij kijkt hij niet op een meter meer of minder. Mike Steenbeek doet wat er van hem gevraagd wordt en zelfs nog meer. Hij is snel en bovendien gezegend met een prima trap in de benen. Ik heb hem menige keer kanonskogels op het vijandelijk doel zien afvuren en af en toe zelfs zien scoren met zo’n vernietigende uithaal. In het elftal van PFC is Mike van grote waarde. Op trainingen staat hij trouwens ook altijd zijn mannetje. Mike is er elke avond en altijd in korte broek, ook in de afgelopen weken, toen een ijzige wind over het veld waaide. Als het donker is, wil Mike trouwens nog wel eens een balletje verkeerd spelen, want hij is een beetje nachtblind. Maar overdag, op de zondagmiddagen, gaat het opperbest. Dan lijdt hij zelden balverlies. Je hoort Mike ook nooit zeuren bij de scheidsrechter. Bij PFC is hij wat dat betreft een witte raaf, want veel van zijn ploegmaten kunnen hun mondje aardig roeren. Mike niet. Die laat een beslissing van de leidsman zonder morren van zijn rug afglijden en zet even later weer vol aan. Zo’n kerel is goud waard, toch?
Af en toe twijfelt Mike wel eens aan zijn kunnen. Dan moppert hij op zichzelf, laat het kopje hangen en haalt zich op die manier uit de wedstrijd. Dat is niet nodig. Mike moet niet twijfelen. Hij moet gaan en blijven gaan. De tegenstander opjagen, de bal afpakken , die meteen inleveren bij een ploegmaat en dan onmiddellijk de ruimte induiken. Bij PFC lopen er genoeg spelers rond die hem dan weer kunnen aanspelen en zo kan Mike alweer een goede voorzet afleveren. Tegen OVV lukte dat dus en dat zal in de toekomst nog veel vaker lukken. Mike Steenbeek, de nachtblinde rechtshalf van PFC is een voetballer naar mijn hart. Als ik trainer zou zijn, stelde ik hem altijd op, soms zelfs weer als linkshalf. Om hem te prikkelen en de discussie over het voetbal gaande te houden.
{loadposition ads}
