Als je in bestuurskamers komt van verenigingen die deze competitie tegen FC Maense spelen, hoor je altijd waarderende verhalen over die club. ‘Het is er zo gezellig en het zijn leuke mensen daar’, wordt door iedereen gezegd. Dat de Kaapverdiaanse spelers van die Rotterdamse vereniging dit seizoen heel vaak de punten cadeau doen, zal wel een beetje meespelen in het oordeel van hun tegenstanders, maar zaterdag heb ik met eigen ogen mogen aanschouwen dat FC Maense een aanwinst is voor het voetbal in de regio Rotterdam. FC Maense, opgericht in 1984, speelt pas sinds 2005 competitievoetbal onder de vlag van de KNVB. De club stoomde in vier seizoenen op van de vijfde naar de tweede klasse, maar staat nu troosteloos onderaan. Zaterdag was FC Maense te gast op sportpark West in Rozenburg en achter het doel liep ik voorzitter Alcindo José Monteiro da Fonseca tegen het lijf, toen hij op weg was naar de tribune.
De clubpresident met de lange naam is een innemende vent. Toen we in gesprek raakten stond zijn ploeg verrassend doch verdiend voor met 1-0 en toen Emerson Delgado Nascimento twintig minuten voor tijd na een snelle uitbraak zijn tweede doelpunt maakte, leek de wedstrijd gedaan. ‘We zijn er nog niet, hoor’, bleef de voorzitter voorzichtig. ‘Tegen ’s-Gravendeel kregen we vlak voor tijd de 3-2 om de oren. Dat overkomt ons wel vaker. Tegen Leonidas verloren we ook in de laatste minuten.’ Terwijl Rozenburg hopeloos voort ploeterde en Maense vrij eenvoudig overeind bleef, vertelde de voorzitter honderduit over zijn club. Dat sommige van zijn voetballers een beetje lui zijn. Dat ze zich vaak vijf minuten voor aanvang van een training bij trainer Slobodan Dutina afmeldden met een SMS-je en dat dit de reden was dat Dutina onlangs opstapte. Dat de nieuwe trainer Jorge Victor Ferreira meteen de touwtjes had aangetrokken. De voorzitter sprak over het trainingskamp op Kaap Verdië, enige weken geleden. Dat er daar van trainen niet veel gekomen was, maar dat de spelers die met Dutina naar het moederland afgereisd waren veel plezier hadden gehad en dat dit ook wel wat waard was. Hij zei dat hij wel een paar blonde Nederlanders in zijn ploeg zou willen hebben en hij vertelde over de kantine van zijn vereniging die uitgebaat wordt door een pachter, die op trainingsavonden het clubhuis gesloten houdt en er dus na trainingen nooit gelegenheid is om bij elkaar te komen. En hij vond het jammer dat het vanwege gebrek aan inkomsten uit diezelfde kantine onmogelijk is een centje te sparen.
Ondertussen leek zijn ploeg te gaan winnen. Tot één minuut voor tijd bleef het 0-2. Toen maakte Yoeri Bak de aansluitingstreffer en meteen was de beer los. Luttele seconden later passeerde dezelfde speler keeper Danny Ramos nogmaals en in blessuretijd trapte Mark Hoks de 3-2 binnen. Zo stond FC Maense toch nog met lege handen. Met een gezicht van ‘zie je nou wel’ nam Alcindo José Monteiro da Fonseca afscheid. Zé wordt hij door zijn vrienden en op de club genoemd. Met zo’n man aan het roer moet FC Maense een fijne club zijn. Dat is het ook. Ik heb vaak genoeg ploegen volslagen idioot zien reageren na een onverwachte nederlaag maar dat deden de Kaapverdianen van FC Maense zaterdag niet. Zij slikten de nederlaag manmoedig. Ik heb de voorzitter beloofd op zaterdag eens een thuiswedstrijd van zijn ploeg bij te komen wonen. Ik verheug me er nu al op.
{loadposition ads}
