Hij is back bij Blankenburg, de vierdeklasser uit Rozenburg. In de wedstrijd tegen FIOS begon Jonathan Mora zondag als rechterverdediger, maar na het uitvallen van Vedran Marin na een klein kwartiertje volgden er de nodige omzettingen in het elftal van de thuisploeg. Invaller Kevin Quist werd op het middenveld geposteerd, Reymond Nicolaas werd rechtsback en Jonathan werd naar de linkerflank gedirigeerd. Gedwee volgde hij de orders vanaf de kant uit. Jonathan, bij zijn club Yona genoemd, is niet zo moeilijk. Hij doet wat er van hem gevraagd wordt.
Een bijzonder goede voetballer is Yona niet. Die categorie spelers tref je bij Blankenburg namelijk niet aan. Yona is er, net zoals al zijn ploegmaten, eentje van dertien in een dozijn, maar zij kunnen wel zeggen dat ze in een eerste elftal spelen. Dat niveau heb ik nooit gehaald. Dit is Yona’s eerste seizoen bij Blankenburg. Hij is afkomstig van DOTO en gezien zijn voetballend vermogen kan je niet anders concluderen dat hij daar in het laagste elftal gevoetbald moet hebben. Toch schijnt Yona in Pernis daadwerkelijk tot de selectie behoord te hebben. Hoe dan ook, veel kwaliteiten kun je hem, gezien zijn verrichtingen tegen FIOS, niet toedichten. Is dat erg? Zeker niet, want Yona beleeft zichtbaar plezier aan het spelletje en doet erg zijn best op het veld. Ook hij wil winnen, hoewel hij er bij Blankenburg inmiddels wel achtergekomen moet zijn dat er op zondag slechts zelden drie punten aan het totaal toegevoegd kunnen worden.
Hoewel het zelf ook niet zo goed was, had FIOS het beste van het spel en was gedurende grote delen van de wedstrijd baas op het veld. Yona had als linksback geen directe tegenstander. John van de Swaluw, de rechtermiddenvelder van de bezoekers dook soms wel eens op voor zijn neus, maar vaak had Yona geen mannetje van de tegenpartij in zijn buurt. Net zoals elke andere linksback bij willekeurig welke ploeg wist hij daar wel raad mee. Zodra de situatie het toeliet, trok hij mee ten aanval. Dan dook hij de vrije ruimte in, maar bij Blankenburg was zondagmiddag niemand in staat de opstormende Yona dan aan te spelen. Moedeloos werd hij er niet van. Mopperen op zijn ploegmaten deed hij ook niet. Hij pakte de draad op en zocht de nummer 4 van FIOS opnieuw op, om even later hij alweer de vrije ruimte in te duiken, met een zelfde resultaat. En als FIOS de opbouw van Blankenburg dan weer onderbrak, moest Yona als een haas terug. Van die taak kweet hij zich overigens goed, want snelheid heeft Yona wel.
Blankenburg verloor kansloos met 4-0 van FIOS, maar aan geen enkele tegentreffer had Yona schuld. FIOS was gewoon beter. Terwijl Yona na afloop met ontbloot bovenlichaam aan een AA-drinkflesje lurkte en zo de tijgertatoeage op zijn rug zichtbaar was, luchtte Blankenburgvoorzitter Chris Melsen even verderop zijn hart. ‘Het is om hopeloos van te worden. Gelukkig hoeven er nog maar vier wedstrijden gespeeld te worden’, mopperde hij. ‘Maar als de voortekenen niet bedriegen, staat er voor komend seizoen hier wat moois te gebeuren’, voegde hij er hoopvol aan toe.
Er schijnen dus enkele nieuwe spelers bij te komen bij Blankenburg. Hopelijk is er eentje bij die Yona Mora wel weet te bereiken als hij weer eens de ruimte in duikt. Nu is de tijger op zijn rug nog tandeloos, maar wie weet is dat komend seizoen dan helemaal anders.
{loadposition ads}
