De wedstrijd SCO’63-WRW is een minuut of zes aan de gang als Charlo Hassell, de spits van de Briellenaren aangespeeld wordt zoals je hem aan moet spelen: met zijn rug naar het doel, een mannetje in zijn nek en een paar andere tegenstanders in de onmiddellijke nabijheid.
Als Charlo lekker in zijn vel zit, is het als toeschouwer dan smullen geblazen. Zo ook deze keer. Charlo controleert de bal met een simpele voetbeweging, houdt met zijn machtige lichaam de verdediger achter zich en als de andere backs toesnellen, draait hij zich vliegensvlug om, wurmt zich langs al die SCO-verdedigers en haalt van 20 meter meteen uit.
Zijn raketbal eindigt onderkant lat. De actie verdient een doelpunt, maar de bal landt een paar centimeter voor de doellijn en wordt door een SCO-er weggetrapt. Het is door zulke acties dat ik een fan ben van Charlo. Charlo Hassell in goeden doen is een lust voor het oog. Dan is er als verdediger geen verweer mogelijk. Speel je hem in de voeten aan, dan doet hij zoals zojuist beschreven en speel je hem in de diepte aan, dan is hij weg en haal je hem niet meer in. De actie in de zesde minuut beloofde dus veel goeds en ik ging er eens lekker voor zitten. ‘Zitten’ bij wijze van spreken dan, want bij SCO’63 hebben ze nog geen tribune. Het wachten was op verdere explosies van de onberekenbare spits van Wit Rood Wit.
Die kwamen er niet. Hij werd goed in het oog gehouden door Gerson Silva Almeida en Stephan Berkman, het centrale duo van SCO en belangrijker nog, de aanvoer vanuit het middenveld werd door de ploeg van Peter van Gestel nagenoeg aan banden gelegd. In het begin deed Charlo nog moeite om aan de bal te komen. Hij liep vrij, dook de gaten in of bood zich aan in die typerende houding van hem: met de rug naar het doel en een mannetje in de nek. Veel ballen bereikten hem niet meer en hoe verder de wedstrijd vorderde, hoe moedelozer hij er van werd. Het hoofd ging hangen en steeds vaker stond hij met de armen in de zij toe te kijken hoe de bal ver van hem vandaan beroerd werd. Af en toe kreeg Charlo de bal nog wel, maar het vuur van het begin was allang gedoofd. Je kunt dat wijten aan het toch wel verdedigend voetbal dat WRW-trainer Steef Buijs zijn spelers opgelegd had, met spelmaker Samir Boukhari spelend vlak voor zijn defensie, waardoor Charlo toch wel op een eiland stond. Maar dat er geen gevolg gegeven kon worden aan het sprankelende begin, mag je ook Charlo aanrekenen. Hij doet er namelijk maar weinig meer aan, het laatste half uur.
Als hij dan in de voeten aangespeeld wordt, moet hij kaatsen en meteen wegsprinten, om vervolgens de in de diepte gespeelde bal op te pikken en op het doel af te stormen. Maar nee hoor. Als Charlo de bal aangespeeld krijgt, kaatst hij nog wel, maar blijft dan staan. Scherp is hij allang niet meer. Een paar kansjes krijgt hij nog in de laatste minuten. Een goed aangesneden voorzet van invaller Ailton Lima Silva laat hij van het hoofd schampen en na goed voorbereidend werk van Danilo Tentua vanaf de andere kant kan hij ook niet afronden. Je ziet het aankomen. Eén hele goede actie, verder weinig gezien. Jammer, heel jammer. Charlo Hassell kan veel beter.
{loadposition ads}
