Met een 2-1 zege op PSV Poortugaal dichtte PFC zondagmiddag het gat met de tot dan toe medekoploper van de tweede klasse D. Een nederlaag had een gat van zeven punten geslagen met de Poortugalers, maar nu blijft die ploeg en ook Nieuwerkerk binnen bereik. Beide ploegen hebben één puntje meer dan PFC en JHR is met vier punten voorsprong evenmin uit het zicht verdwenen. PFC-trainer Rob Vuik moet dus een opgelucht man zijn. ‘Ja, dat ben ik zeker’, beaamt de man die al negen seizoenen lang de selectiespelers van de tweedeklasser uit Geervliet traint.
‘Deze overwinning is zo ontzettend belangrijk. Met het overlijden van onze voorzitter Jaap van der Bom heeft de vlag hier een hele tijd halfstok gehangen. Deze drie punten komen dus op het geschikte moment. We hebben hier op de club een rotperiode gehad. Een dikke week hebben we niet getraind en gespeeld. Afgelopen woensdag moesten we in de regen voor de beker aantreden in Wateringen tegen VELO, dat gewoon een heel goede ploeg is. Het liep toen voor geen meter bij ons en daarom ben ik zo blij met deze overwinning op Poortugaal. Het is natuurlijk een cliché, maar deze overwinning is voor de voorzitter. Helemaal in top kan de vlag nog niet, maar een beetje omhoog toch wel. ‘
Toch zag het er in het eerste half uur niet naar uit dat PFC als overwinnaar van het veld zou stappen. Poortugaal was scherper, bepaalde het spel en dwong ook aardig wat kansen af. ‘Dat is waar, is Vuik realistisch. ‘Je geeft de eerste 20 minuten weliswaar niet veel weg, maar het klopt dat Poortugaal beter in de wedstrijd zat dan wij. Ze komen verdiend op 1-0, maar gelukkig maakten we vlak voor rust gelijk. Na de rust waren wij het die de wedstrijd dicteerden. We dwongen Poortugaal naar achteren en maakten de 2-1. Toen waren wij baas, want een hele lange periode kwam Poortugaal niet in hun spel. Wat ik in de rust tegen de spelers gezegd heb? Niet zo erg veel. Op de bank hadden Arjan (Robs broer, assistent-coach bij PFC, JS) en ik het er al met elkaar over gehad wat we zouden zeggen. Want helemaal naar onze zin ging het toen niet. Arjan heeft hoofdzakelijk het woord gevoerd in de kleedkamer. Heel rustig vertelde hij dat de spelers elkaar positief moesten coachen en elkaar niet moesten afvallen in het veld. Dat geeft een negatieve uitstraling en is feitelijk verspilde energie. Die energie kan je beter gebruiken om de wedstrijd te doen kantelen. Dat lukte dus.’
Dat Rob Vuik het heeft over elkaar positief coachen en zorgen voor een positieve uitstraling is niet helemaal toevallig. Hij onthult dat hij een paar weken geleden bij de doodzieke Van der Bom op het matje werd geroepen. ‘De voorzitter vertelde me dat ik samen met Arjan en de andere mensen in de begeleiding moest zorgen dat PFC op een goede manier naar buiten bleef treden. Niet elkaar de mantel uitvegen op het veld. Niet de schuld bij een ander leggen, maar eerst kijken naar je zelf. Niet dat het nou zo’n bende was bij PFC, maar die woorden hebben mij wel aan het denken gezet. De voorzitter had gewoon gelijk. Soms liepen de emoties hier wel eens erg hoog op en als dat een paar keer gebeurt, sta je er in eens niet goed meer op bij de buitenwacht. En dat gaat dan tegen je werken. Daarom ben ik blij met mijn broer Arjan op de bank. We kunnen heel goed met elkaar overweg, verschillen ook wel eens van mening, maar hij kan toch iets beter de rust bewaren dan ik. Ik ben nu negen jaar trainer hier, maar kan nog steeds veel leren. Leren om rustig te blijven bijvoorbeeld, ook als het wat tegenzit. Met Arjan naast me lukt me dat steeds beter, want ik heb iemand naast me nodig die me corrigeert. En dat doet hij. ‘Blijf zitten. Je zegt niks’, zei hij toen er vlak voor tijd een pittige discussie op het veld werd gevoerd over een beslissing van de scheidsrechter . En ik bleef zitten en zei niks. Ik werk er dus hard aan en Arjan helpt me daarbij. Als trainer ben je namelijk nooit te oud om te leren. Maar dat geldt ook voor de spelers. Feitelijk hebben wij maar één vijand en dat zijn wij zelf. Dat moet veranderen.’
Tot slot de vraag of er aan de verbintenis PFC-Rob Vuik een einde komt, nu voorzitter en hoofdsponsor Jaap van der Bom er niet meer is. ‘Nee hoor, daar verandert niks aan’, zegt Vuik stellig. ‘Ik heb een contract tot en met volgend seizoen en ben veel te veel clubman om de boel in de steek te laten. De organisatie staat hier en ik ben niet van plan weg te gaan. Wat de toekomst gaat brengen weet ik natuurlijk niet, maar een rol als technisch verantwoordelijke man hier met Arjan als veldtrainer is ook heel goed mogelijk. Maar dat is toekomstmuziek. Daar hebben we het nog wel eens een keer over. Laten we eerst maar eens een goed seizoen blijven draaien.’
{loadposition ads}