Langs het hoofdveld van ADO’20 is veel reclame aanwezig. Eén van de reclameborden duidt een bedrijf aan met de fraaie naam “de eeuwige lente”. IFC hield aan de ontmoeting in Heemskerk weinig lenteachtige gevoelens over.
Een grauw wolkendek, waaruit het geregeld miezerde. Een hinderlijke wind over de lengteas van het kunstgrasveld. En tot overmaat van ramp een doelpuntenregen. Geheel in de sfeer van deze sombere inleidende zinnen, betrof het alleen maar tegendoelpunten. IFC kreeg zondagmiddag vooral een harde les in effectiviteit. De spelers waren ongetwijfeld goed voorbereid. Niet alleen qua trainingsarbeid, maar ook in de verstrekte informatie. Er was vast en zeker een goed tactisch plan uitgestippeld. Maar wat is het waard, als er al na een minuut over vier een bal in het eigen doelnetje ligt? De treffer was van Bryan Simons. Vrijwel direct daarna had IFC het kunstje van een snel doelpunt kunnen nabootsen. Captain Reinder van de Velde kreeg een kans, maar helaas werd zijn inzet door ADO-goalie Patrick Zonneveld gepareerd.
Vervolgens leek IFC geruime tijd aardig mee te voetballen met de gastheren, maar het was allemaal te onvolwassen. De tweede Heemskerkse treffer was hier een voorbeeld van. Alex de Jong liep een tik op en bleef liggen. De aandacht van IFC ging vooral dáár naar uit en wel zodanig dat de poort werd open gezet. ADO’20 schoot de bal namelijk niet uit, maar voetbalde door. Kinderlijk eenvoudig brak men over links uit en vervolgens werkte in onze zestien Clive Keus doodsimpel de 2-0 binnen.
Nog een voorbeeld van het verschil in ‘voetbalgogme’. IFC kreeg ‘free kick’ net buiten het zestienmetergebied van ADO’20, daar waar de scheidsrechter een strafschop had moeten geven. Gelaten accepteerde men het en de vrije trap werd genomen. Reinder van de Velde schoot hard op doel, zonder succes, maar IFC kon nog een keer of drie aanleggen. ADO’20 kwam hier met de schrik vrij, maar vooral omdat men IFC het gaatje om te scoren niet bood. De bal ging vervolgens naar de andere kant van het veld, waar Özkan Özmen van IFC wel de ruimte kreeg om uit te halen. Dat deed de ADO-speler dan ook en keeper Karsten van de Velde had het nakijken: 4-0. Eerder had dezelfde speler eveneens voor 3-0 gezorgd.
Na rust leken de Ambachters opnieuw een fase redelijk in de wedstrijd te zitten, maar het was wéér de thuisclub die het doel vond. Er kwam een voorzet vanaf de flank en Bart Meijland kon in de zestien ongehinderd de 5-0 binnen knikken. Daarna sleepte het al lang besliste duel zich zonder hoogtepunten naar het einde. IFC zal komende week de wonden moeten likken. De komende thuisbeurt tegen Leonidas staat in het teken van rehabilitatie.
{loadposition ads}
