Na een jaartje in het derde elftal staat hij dit seizoen als vanouds weer in eerste. Reden genoeg om oer-Flakkeeër Patrick van der Velde eens te gaan bekijken, want voordat je het weet hangt hij binnenkort zijn voetbalschoenen misschien weer wel aan de wilgen. Op het eerste gezicht hoeven we daar niet bang voor te zijn, want de ploeg uit Middelharnis heeft een erg voortvarende seizoensstart achter de rug: 4 gespeeld en 4 gewonnen en een doelsaldo van 24 voor en 1 tegen.
Maar ook vorig seizoen ging het qua resultaat best wel lekker met Flakkee, doch toen toch niet helemaal naar de zin van Patrick. Of helemaal niet; het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval was er voor hem aanleiding genoeg om ‘lager te gaan pillen’ en zich verder voor de club verdienstelijk te maken als trainer van de pupillen en als inzamelaar van oud papier.
Voor een paar wedstrijden maakte hij nog een uitzondering. Zo deed hij mee in de uitwedstrijd tegen het onverslaanbaar geachte DRL en daar werd met 1-0 gewonnen. Ook in de nacompetitie tegen SVS draafde hij op, maar in die tweekamp ging Flakkee roemloos ten onder en dus is de ploeg ook dit jaar weer verdoemd tot de vierde klasse. Er is één groot verschil: Van der Velde is er weer altijd bij, net als zijn maatje Patrick Dijksman, die eveneens terugkeerde na een jaartje in het derde. Beide Patricks zijn de laatste twee Mohikanen die het kampioenschap onder trainer Martin Klomp nog hebben meegemaakt.
Zondag moesten ze aantreden in en tegen Blankenburg. Dijksman als laatste man en Van der Velde als breekijzer daar voor. Bij een speler die jarenlang in het eerste heeft gevoetbald, vervolgens een stapje terug doet en dan weer terugkeert in de basis denk je aan een al wat oudere man, die nog net niet achter een rollator aan loopt. Maar Patrick is nog maar 30 en in de bloei van zijn leven. Toch is hij geen raspaardje. Met zijn machtige dijen en kolossale kuiten lijkt hij nog het meest op een paard dat in de reclamespotjes van Palm Bier gebruikt wordt en met zijn stevige body is hij niet de meest wendbare voetballer. Tachtig van de negentig minuten bivakkeert hij dan ook in of nabij de middencirkel en zijn eerste sprintje trekt hij pas bij het teruglopen naar eigen helft, na het feliciteren van Jeroen Kleingeld die na een dik kwartier het eerste doelpunt maakte.
Maar je hoeft geen kilometers af te leggen en het hele veld bestrijken om belangrijk te zijn. En belangrijk is Patrick voor het jonge ploegje dat trainer Tim van Diest de wei in stuurt! Bijna altijd staat hij op de juiste plek om aanvallen van de thuisploeg te onderbreken. Heel vaak verstuurt hij een bal die aankomt bij een medespeler en dat is in deze klasse al een prestatie op zich. Maar het meest van nut is Patrick nog als kapitein op het schip. Generatiegenoot Dijksman hoeft hij niks meer te vertellen, maar voor al zijn andere ploegmakkers is hij de ideale coach in het veld. Constant loopt hij te wijzen en aanwijzingen te geven en altijd heeft hij gelijk. Mooi is dat hij dit op een positieve, opbouwende wijze doet. Het best wordt dat geïllustreerd na afloop van de uiteindelijk met 5-0 gewonnen wedstrijd. Eén voor één gaat hij zijn jeugdige ploegmaten af en strijkt hen allemaal liefkozend over de bol of geeft hen een waarderend klopje op de schouder. Zo te zien hoeven ze bij Flakkee niet bang te zijn dat Patrick binnenkort weer afnokt.
{loadposition ads}