Nog voor het omkleden wierp zijn broer Richard een snelle blik op de grasmat bij Poortugaal. ‘Eindelijk kunnen we hier eens op een goed veld voetballen’, constateerde hij tevreden maar toch enigszins bezorgd, getuige zijn toevoeging: ‘Makkelijk zal het hier trouwens niet worden.’ Richard had gelijk. Makkelijk werd het inderdaad niet voor CVV Mercurius, zaterdag in en tegen Poortugaal, hoewel de uitslag 2-6 anders zal doen vermoeden.
Vanaf het allereerste begin stond CVV namelijk zwaar onder druk en was Richard genoodzaakt de ene bal na de andere zo ver mogelijk weg te rossen. Een vrije trap werd door hem zelfs rechtstreeks de 30 meter verderop staande dug-out ingeschoten. Het mocht allemaal niet baten. Na een klein kwartier kwam Poortugaal verdiend op voorsprong, toen CVV-keeper Dennis van Treuren zijn naam eer aandeed door een ingeschoten vrije trap los te laten. De spits van Poortugaal was er als de kippen bij was om het leer alsnog over de doellijn te werken.
Michel Feenstra had tot dan toe het gestumper van zijn ploegmaten hoofdschuddend aangezien en al een paar keer luidkeels zijn beklag gedaan over het gebrek aan kalmte bij zijn ploeg. Veel ballen had de spits nog niet gehad, maar nu vond hij echt het welletjes. Nog eenmaal trok hij een gezicht als Sampdoriaspeler Antonio Cassano deed, heel de wedstrijd tegen PSV afgelopen donderdag. Cassano voelde zich in die wedstrijd in de Europa League eenzaam en onbegrepen en zo voelde Michel zich zaterdag ook, het eerste kwartier. Maar in tegenstelling tot Cassano liet Michel wel van zich spreken.
Je zag hem denken: ‘Als ik één keer een goed aangespeelde bal krijg, zal ik wel eens laten zien waarom wij CVV’ers naar Poortugaal zijn gekomen.’ Die bal kwam luttele seconden na het doelpunt van de thuisploeg en was alweer een lange trap van zijn broer. Nu had de bal wel de juiste richting en samen met een verdediger draafde hij er achteraan. ‘Niet laten stuiteren’, werd er vanuit de dug-out van Poortugaal nog waarschuwend geroepen, maar het was al te laat. Net voor de uitgelopen keeper kreeg Michel er nog een voetje tegen en verdween de bal met een boogje in het doel: 1-1. Met een gezicht van ‘zie je nou wel’ liep hij terug naar eigen helft, met blije ploegmakkers om zijn nek.
Als voetballer zag ik Michel Feenstra nog nooit aan het werk, maar de klasse druipt er van af. Vooral zijn loop is heel bijzonder. Hij rent namelijk niet, hij zweeft. Lichtvoetig, de puntige knieën hoog opgeheven als een hoogspringer op weg naar de lat, de rug in eerste instantie kaarsrecht, maar met het toenemen van de snelheid steeds dichter bij de grond snelt hij over het veld. Het hoofd immer opgeheven en aldoor spiedend naar een opening of een vrijstaande ploegmaat. De rest van de wedstrijd is hij alle verdedigers van Poortugaal te snel en te slim af. Na zijn doelpunt levert hij nog drie assists af, de ene nog meer op maat dan de andere. En dan is hij niet eens helemaal fris aan de wedstrijd begonnen! Michel, 24 uur per dag bezig om de internetsite Voetbal Rotterdam inhoud te geven, lijkt een RSI-arm van al dat computerwerk opgelopen te hebben. Vaak wrijft hij over zijn pijnlijke rechterschouder en nog vaker zwaait hij zijn rechterarm even los. Om even later alweer een sprintje te trekken en een puike voorzet los te laten. Michel Feenstra is een fenomeen, zeker voor vierde klasse begrippen. Zijn pijnlijke schouder kwam niet van het computeren, maar van een dolletje tijdens het stappen, zo vertelde hij. Hoe dan ook, ik wil hem wel eens zien voetballen als hij honderd procent fit is.
{loadposition ads}
