Voor OHVV stond er zondag in de laatste competitiewedstrijd thuis tegen Dilettant niks meer op het spel. Met het uit de competitie genomen Xerxes DZB als degradant en zes punten voorsprong op COAL, dat aan de nacompetitie voor degradatie gaat deelnemen, was de ploeg uit Oudenhoorn in de derde klasse D helemaal veilig, al voordat er een bal getrapt was. Veel volk kwam er dan ook niet af op deze wedstrijd, hoewel het weer daarbij een grote rol gespeeld zal hebben.
Het regende, een gure wind waaide dwars over het veld aan de Eeweg en het was onaangenaam koud. Niet bepaald de meest ideale omstandigheden voor een voetbalpotje dus. OHVV-grensrechter Theo van der Giessen had zelfs handschoenen aan! Je zou zo’n wedstrijd ook schriftelijk af kunnen doen, maar dat kan natuurlijk niet. Dilettant had trouwens nog wel degelijk een doel voor ogen, want met een plekje hoger op de ranglijst zou hun nacompetitie om promotie flink bekort kunnen worden.
Wat zich na de aftrap afspeelde, was dan ook voorspelbaar. Na tien minuten stond het al 0-2 door doelpunten van de broertjes Jasper en Marnix van den Adel. Nasser Abdalla, spits van OHVV, had op dat moment nog geen bal geraakt. Hoewel hij zich voortdurend aanbood en flink stoorde op tegenstanders die de bal rond tikten, liep hij er verloren bij. Vanaf minuut 1 was het een kansloze strijd die hij voerde. Hoe zou zo’n jongen zich dan voelen? Zou hij wensen dat hij op de tribune zat? Ik kan hem verzekeren dat dit ook geen pretje was met de snijdende wind frontaal in je gezicht en de regen die neerviel tot bijna op de bovenste zitplaatsen. Het pleit voor Nasser dat hij volhardde. Hoewel de wedstrijd na tien minuten al gepeeld was, bleef hij strijden om de bal, die hij nooit kreeg.
De rust brak aan met 0-3, na nog een doelpunt van Jasper van den Adel. Als ik Nasser zou zijn geweest, had ik in de rust aan trainer Harry Rusken gevraagd gewisseld te mogen worden om in de tweede helft in de warme kantine op het grote tv-scherm lekker naar de ontknoping van de eredivisie te gaan kijken. Maar Nasser is een doorzetter. Na rust bleef hij op zoek naar dat ene momentje, loeren op dat ene kansje waarmee hij zijn doelpuntentotaal op kon vijzelen. Nog een doelpunt zou namelijk een mooie bekroning zijn van een toch wel lekker seizoen.
Dat ene kansje kwam na 53 minuten. Miralem Music speelde zich vrij op links en zette strak voor. In het strafschopgebied dook Nasser op als een duvel uit een doosje. Hij tikte de bal in de linkerhoek. Met dat bekeken goaltje bewees hij eens te meer zijn kwaliteit. Nasser Abdalla passeert geen drie man op een rij. Hij is geen spits die opvalt. Eigenlijk is hij een hele wedstrijd totaal onzichtbaar. Maar als er een kansje is, dan staat hij op de juiste plek. En slaat genadeloos toe. Het is dat Nasser een donkere huidskleur heeft, anders zou je denken dat hij een broer van Roy Makaay is.
{loadposition ads}
