Bij aanvang van Zuidland-NBSVV ziet hij er uit alsof hij die dag al een wedstrijd achter de rug heeft. Misschien wel twee. Marc Bravenboer van de uitspelende vereniging oogt moe en versleten, maar de blik in zijn ogen verraadt nog steeds een enorme strijdlust. Als enige van zijn ploeg heeft hij dan al de mouwen opgestroopt en zodra scheidsrechter Hooijer uit Monster de wedstrijd in gang heeft geblazen, neemt Marc zijn positie centraal in de achterhoede in en zal 90 minuten lang van geen wijken weten.
Soepel gaat dat trouwens niet in het begin. Marc is niet bepaald gezegend met een perfecte techniek en heeft de motoriek van een Nieuw-Beijerlandse lantaarnpaal. Ballen controleert hij met de kin, passes verzendt hij met de knie en als hij in de eerste tien minuten twee keer een beetje tijd heeft om de bal onder controle te brengen, doet hij er beide malen zo lang over totdat er een Zuidlandspits op zijn nek zit en hij het leer alsnog dreigt te verliezen. Marc is kennelijk een slow starter, want na pakweg een kwartiertje zien we plots een andere Bravenboer. De bal stuitert niet meer tegen de kin of knie, geen enkele Zuidlander komt hem nog voorbij en met lange ballen op maat zet hij telkens zijn maten in de voorhoede aan het werk. Inschuiven doet hij niet. Pas in blessuretijd van de eerste helft gaat hij voor het eerst de middenlijn over, bij een corner. Zijn kopbal naar de grond wordt ternauwernood van de doellijn gehaald.
In de tweede helft staat Marc nog steeds zijn mannetje. Fanatiek jaagt hij op elke bal, zonder daarbij over de schreef te gaan. Inschuiven doet hij zelden. Twee keer om precies te zijn. De eerste keer wordt hij gestuit door een overtreding van René Meurs, die daarvoor een gele kaart ontvangt. De tweede keer is bij een corner, een kwartier voor tijd. De afgeslagen bal belandt voor zijn voeten en Marc haalt meteen uit: 0-1.
De wedstrijd zal uiteindelijk op 1-1 eindigen omdat de thuisploeg in de laatste minuut een penalty krijgt, tot grote teleurstelling van Marc, die als troost aan de zijlijn een slok uit een drinkbus komt nemen. Hij passeert daarbij de dug-out van Zuidland en er vallen wat woorden. Meteen na het eindsignaal is er een opstootje en als die storm is gaan liggen, treffen we Marc aan in zijn eigen dug-out. Voetbalschoenen, kousen en shirt heeft hij uitgetrokken. Hij ziet er hetzelfde uit als een kleine twee uur eerder: moe en versleten. Zo ziet hij er kennelijk dus altijd uit.
Het was me het middagje wel. Dat zal Marc ook wel vinden, maar hij hoeft niet te treuren. Zijn ploeg maakt nog steeds veel kans op promotie en als dat eenmaal een feit is, dan kan hij een lange neus maken naar iedereen die hem maar een beperkte voetballer vindt. Toegegeven, hij is geen Messi, geen Xavi of Van Persie, zelfs geen Kevin Hofland, maar wel degelijk een belangrijke schakel in het elftal van NBSVV. Want Marc Bravenboer is een strijder, een soort Braveheart. En die heb je ook nodig om je doel te bereiken.
{loadposition ads}