Voetballen doet hij af en toe nog in het derde elftal, het veteranenteam van FC Blankenburg. Trainen doet hij bijna nooit, maar toch maakte hij afgelopen zondag een eenmalige rentree in de thuiswedstrijd tegen Rockanje. De nood was aan de man bij Blankenburg. Jan Willem Breukel was geschorst en ook John Dekker was niet beschikbaar, dus de 48-jarige (!) Chris Melsen trok nog maar eens zijn voetbalkloffie aan.
Chris is al jaren voorzitter van FC Blankenburg. Op de ledenvergadering eind april geeft hij de fakkel over. ,,Het wordt tijd voor een ander’’, zegt hij, terwijl hij aan het hek wat rek- en strekoefeningen staat te doen. ,,Bovendien ga ik later dit jaar trouwen’’ gaat hij verder en kijkt met een schuin oog naar zijn aanstaande echtgenote, die een paar meter verderop staat. Die is niet heel erg gecharmeerd van het feit dat Chris die dag zijn voetbalschoenen weer heeft aangetrokken. Liever zou ze hem zien, zoals hij meestal bij Blankenburg te zien is: met een dampend shaggie in de mond, hevig betrokken bij hetgeen er op het veld gebeurt.
Het was niet het meest ideale moment voor een rentree. Vorige week had Blankenburg nog met 10-0 klop gekregen van Flakkee, toch niet bepaald de beste ploeg uit de vierde klasse H. Hoe zou Chris het er van afbrengen? Dat viel alleszins mee. Als laatste man hield hij zich redelijk staande, hoewel de allereerste bal die hij raakte met een grote boog bovenop de lat van het eigen doel eindigde. Samen met zijn medeverdedigers spijkerde hij de boel achterin dicht, vast van plan niet weer tegen een zeperd zoals vorige week aan te lopen. Chris deed dat slim. Bewegen deed hij nauwelijks, maar positioneel stond hij vaak goed. Hij onderbrak menige aanval, tot groot jolijt van het handjevol thuissupporters dat zich aan de zijlijn had verzameld. Overmoedig geworden door dit gejoel trok hij zelfs een keer mee naar voren, maar die inspanning was iets te hoog gegrepen. Daarvoor ontbrak hem de lucht, weggepaft door de tienduizenden sigaretten die hij in zijn leven gerookt heeft. Fraai was het allemaal niet, maar het bleef lang 0-0. Heel lang, want Rockanje liet zich in slaap sussen door het langzame tempo van Chris en zijn makkers. Uiteindelijk werd het 0-2 en dat was onvermijdelijk. Aan de Rockanjedoelpunten had hij geen schuld. Samengevat was het dus een puike prestatie van Chris dat hij niet weggespeeld werd, maar een nog grotere prestatie was het dat hij negentig minuten lang niet gerookt had. ‘’Ik ga morgen met drie pakjes shag bij de achterdeur zitten en blijf daar de hele dag’, zei hij na afloop, vast van plan die schade in te halen.
{loadposition ads}
