Oscar Schewe nam vorige week, na 17 jaar actief te zijn geweest voor BVCB 1, afscheid van het voetbal. Dit deed de 35-jarige Schewe in stijl door het kampioenschap binnen te halen en tevens met zijn laatste balcontact nog een goal mee te pikken. Schewe blikt met VoetbalRotterdam.nl terug op mooie en minder mooie momenten van zijn carriere. Tevens stelde Schewe zijn favoriete elftal samen.
Hoogtepunt carrière?
Dat zijn er twee. Ten eerste de promotie via nacompetitie in het seizoen 2002-2003. In een bizarre wedstrijd winnen we met 2-1 tegen SSS door doelpunten van Wouter Noorman en Gert-Jan vd Baard. In dat seizoen waren clubiconen als Anton van Dijk en Rob Lexmond vanwege blessures weggevallen. Jonge jongens pakten dit fantastisch op en dit resulteerde in een unieke groep die voor elkaar door het vuur ging. Hoogtepunt op die dag was toch wel Jantje van Doorn die in zijn blote kont, dronken van geluk het hele veld van Smitshoek over rende.
Maar absolute hoogtepunt was toch wel 2 mei 2009. Voor het eerst in sinds 1990 werd BVCB weer kampioen en voor het eerst voor mij in 17 jaar eerste elftal promoveerden rechtstreeks vanwege een kampioenschap. Echt briljant. De wedstrijd van een week eerder tegen Soccer Boys mocht ik de winnende treffer maken en het allerlaatste balcontact van mijn leven als eerste elftalspeler betekende de 4-1 tegen Be Fair. Met een beetje verbeelding waande ik mijzelf in een stripboek van Sjakie en zijn Wondersloffen.
Dieptepunt carrière?
Gelukkig heb ik nooit te maken gekregen met grote blessures. Een keertje mijn neus verbrijzeld en een liesbreuk opgelopen maar ik denk dat ik in 17 jaar nog geen 10 wedstrijden heb hoeven missen vanwege blessures.
Maar het dieptepunt van mijn voetballeven speelde zich af op het terrein van CVV Berkel tegen Maense. Na 26 minuten mocht ik inrukken met 2x geel. Tot op de dag van vandaag blijf ik herhalen, totaal onterecht. De scheidsrechter van dienst was te weinig ervaren om een dergelijke wedstrijd te leiden en heeft mij, Huub van Heijningen en heel BVCB een klote zomer bezorgd. In verlenging verloren we met 2-3. Ik word nog woedend als ik er aan terugdenk.
Beste seizoen?
Eind jaren ’90 had ik goede jaren toen we nog 3e klasse voetbalden. Er was zelfs latente belangstelling van Excelsior in die tijd. Ook ben ik meerdere malen gebeld door hoofd- en eersteklassers. Maar na mijn tijd in de jeugd van ADO hoefde dat van mij niet meer.
Ik denk dat er in 17 jaar echter nog nooit zo beslissend ben geweest als dit seizoen. Met 14 doelpunten waaronder belangrijke treffers tegen Alphia, WDS en Soccer Boys was dit een topseizoen.
Slechtste seizoen?
Na het goede seizoen 2006-2007 met een finaleplaats voor promotie naar de 1e klasse was het seizoen 2007-2008 met degradatie naar de 3e klasse als gevolg gewoon ronduit een slecht en kloteseizoen.
Beste medespeler?
Als groep moet ik de jongens van selectie 2008-2009 noemen. Zo jong en al zo goed! En de allerbeste is Max van Dijk. Goede mentaliteit, fantastisch schot en een heel fijn ventje om mee samen te spelen. Ik hoop en ik denk dat we nog veel van hem gaan horen de komende jaren.
Beste trainer?
In de jeugd bij ADO heb ik het laatste jaar mogen trainen onder Martin Jol. Absolute top! De laatste 10 jaar heb ik Henk Boon echter meegemaakt en die dicht ik dezelfde capaciteiten toe. Hij heeft tien jaar lang bewezen dat door goede oefenstof te gebruiken, tactisch goede keuzes te maken en enorm veel enthousiasme te hebben je continu succesvol kan zijn. En alle voetballers en persoonlijkheden lopen met hem weg. Hij is gewoon een toptrainer en bovenal een hele fijne vent.
Leukste moment carrière?
“Pffff, jezus man. Vind het zo lastig aan te geven wat nou echt het leukste was. Ben 13 jaar heen en weer blijven reizen tussen Breda en Bergschenhoek. Dat was zeker voor het voetbal maar nog meer vanwege het feit dat ik op dinsdag, donderdag en zaterdag mijn vrienden kon blijven zien zonder daarvoor agenda’s te moeten trekken. Echte typische voetbalhumor ga ik niet een beetje missen maar enorm missen!!! Een van de mooiste voorbeelden is denk ik al 15 jaar geleden. We waren op trainingskamp in Hoeve met Peter de Vaal als trainer en Ab Bijl als leider. Het was bloedheet en we waren al twee dagen redelijk afgemat. Sommige gasten kregen ook een beetje kwaaltjes van die hitte en inspanning. Zo had m’n maatje André Meindert een beetje last van een schraal klokkenspel. Leider Ab was niet te beroerd hem met raad en daad terzijde te staan en zei dat hij wel een potje vaseline zou halen. Dreetje smeerde vol overtuiging die halve pot erop maar wat bleek…Ab nam hem in de maling en had tijgerbalsem meegenomen. Haha, dat zijn dingen waar nu nog over gepraat wordt!
Overigens is het allemaal meer dan goed gekomen met die twee want tegenwoordig is Ab de trotse opa van kleinzoon Stef. Je raadt het al…de vader is André Meindert.
Leukste tegenstander?
De mooiste potjes waren de derby’s tegen met name Soccer Boys en de bekerpotjes tegen TOGB. Daar sprongen de vonken vanaf. Naast de competitie- of bekerbelangen stond daar ook het kampioenschap van de 3B Hoek op het spel.
Lastigste tegenstander?
WDS was nooit een favoriet. Een sfeerloos complex in de polder waar altijd veel wind stond en waar jongens als Rob en Ramon de Koning er altijd op klapten. Overigens super aardige gasten maar je wist altijd dat je niets van ze cadeau kreeg.
Beste speler tegenstander?
Jaco van Vliet van Soccer Boys kreeg in de jaren ’90 altijd speciale aandacht. Die vent was zo supersnel en behendig, ongekend. Toch scoorde hij in die tijd niet veel tegen ons omdat het granieten verdedigings blok met Johan en Daan Breedijk de messen altijd extra slepen tegen hem.
Mooiste doelpunt?
In 1998 scoorde ik in Bleiswijk tegen Soccer Boys in de laatste minuut de winnende goal uit een vrijetrap. Over de muur strak de kruising in. Topgoal!
Elf jaar later mocht ik het nog eens dunnetjes over doen met een minimaal zo belangrijke binnentikker in dezelfde goal op hetzelfde veld. ‘Ja, ik speelde wel graag tegen de jongens in het Oranje…’
Favoriete elftal Oscar Schewe:
1. Richard Dekkers
2. Johan Breedijk
3. Rob Lexmond
4. Daan Breedijk
5. Danny Wolff
6. Wouter Noorman
7. Max van Dijk
8. Anton van Dijk
9. Fransie vd Heijden
10.Maarten Tans
11.André Meindert
In de goal kies ik uiteraard voor Richard Dekkers. Dik tien jaar lang een puntenpakker geweest die op cruciale momenten (finale nacompetitie SSS) per definitie boven zichzelf uitsteeg. Topkeeper! Als reservekeeper kies ik voor Jean Paul van Willigen beter bekend onder de naam “Bloemkool”. Qua talent minimaal zo goed als Richard maar werd al vroeg in zijn carrière geveld door blessureleed in de vorm van schouders uit de kom.
Rechtsback speelt Johan Breedijk. Keihard, meedogenloos en altijd goed voor een voldoende. Ik kan mij geen spits voorstellen die er naar uitkeek om tegen hem te spelen.
Het verdedigingsduo wordt gevormd door Rob Lexmond en Daan Breedijk. Rob was een alleskunner die in de as alle plekken bekleed heeft en regelmatig scoorde. Hij was overigens de aanvoerder van BVCB die de kampioenschaal in 1990-1991 in ontvangst mocht nemen. Stond er altijd!
Daan Breedijk is de mister BVCB. Heeft van zijn 18de tot zijn 41ste in het eerste gevoetbald en was altijd dé rots in de branding. Pakte zelden gele kaarten en wist spitsen meer dan eens tot wanhoop te drijven. Heeft op zijn achttiende min of meer het voorstopper-stokje overgenomen van mijn vader in het eerste elftal.
Linksback staat mijn goede maatje Danny Wolff. Met hem ben ik opgegroeid op de schoolpleintjes en voetbalveldjes. Jarenlang waren wij aan het ‘tienen’ en “Amerikanen”. Zal nooit de wedstrijd tegen Soccer Boys uit vergeten. Danny was door werkzaamheden geen vaste waarde meer in het eerste maar moest op het laatste moment toch beginnen als linksback. Hij speelde de wedstrijd van zijn leven!
Rechtshalf is uiteraard Anton van Dijk. De meest fanatieke BVCB-er van de afgelopen 20 jaar. Kon met kleding en deuren smijten na een verloren wedstrijd en binnen een minuut verdwenen zijn van het complex. Wilde altijd winnen, op trainingen, met tafeltennis, met kaarten, het maakte niet uit. En hij kon fantastisch voetballen. Had het loopvermogen om 90 minuten lang diep te gaan en scoorde met grote regelmaat. Helaas moest hij vanwege een blessure veel te vroeg stoppen.
Als centrale middenvelder kies ik voor Wouter Noorman. Jaren later speelde ik met Appie Ouled Said die ik hier net zo goed had kunnen neerzetten. Twee fantastische spelverdelers die het voetbal tot in alle facetten beheersen. Het onderscheid zit hem slechts in het feit dat Wouter ook regelmatig scoorde en een heel belangrijke goal scoorde in de finalewedstrijd tegen SSS.
Linkshalf speelt Max van Dijk. Afgelopen jaar als eerstejaars A-junior doorgebroken, en hoe!!! Een jongen van 17 jaar met de drive die hij heeft heb ik in mijn gehele selectieperiode niet meegemaakt. Die jongen wordt steengoed en gaat het volgend jaar maken bij Sparta. Eiste afgelopen jaar in een belangrijke periode de penalty’s op en schoot ze op drie cruciale momenten strak binnen. Zit gewoon een hele goede kop op dat joch!!
Als diepe spits zet ik Frans van der Heijden neer ten faveure van Curtis Martels. Twee oud profs die technisch ver boven ons uit wisten te stijgen. Frans wist daarnaast ook heel belangrijk te zijn in zijn coaching naar de jeugd. Die vent heeft zonder iets te zeggen al zo’n enorm charisma. Jong en oud zat altijd ademloos naar hem te luisteren. Ik speelde heel graag met Fransie samen.
Als één van de twee lopende spitsen kies ik voor Maarten Tans. Hij kwam samen met Tjerk Visser in het seizoen 2003-2004 naar ons toe vanuit de hoofdklasse. Zij wisten ons vanaf moment één meteen naar een hoger niveau te tillen. Technisch ook zo begaafd, niet normaal. De reden dat ik kies voor Maarten is dat hij vorig seizoen de ballen heeft gehad om terug te komen naar BVCB terwijl hij zich al had overgeschreven naar Maense. We hebben toen meerdere malen lange telefoongesprekken gevoerd met als uitkomst dat we naar elkaar uitspraken dat we één keer per se kampioen wilden worden. Hoe het verder ging is bekend!!
Als andere beweeglijke spits kies ik mijn maatje André Meindert. Er zijn er weinig geweest die zo’n enorm torinstinct hadden als hij. Ik kan mij de eerste trainingen nog herinneren van Henk Boon, op ons oude complex. Henk had een spelconcept voor ons in gedachten en zag daar een prominente aanvallende rol in weggelegd voor Dré. Maar Meindert begreep er helemaal niks van en riep meerdere malen uit frustratie op trainingen: “Jezus Train, wat wil je nou!!!” Het was echt vermakelijk om naar te kijken. Henk heeft vervolgens tot vervelends aan toe herhaald en getraind wat hij van hem verwachtte. In de eerste competitie wedstrijd tegen Be Fair kwam toen alles bij elkaar. We wonnen met 5-1 en Meindert scoorde er drie. Waanzinnig!
Ik kijk terug op briljant mooie jaren. Ik zal het ontegenzeggelijk gaan missen maar een beter moment om te stoppen is er niet. Het is mooi geweest, tijd voor andere leuke dingen met m’n meisje en familie. Ik kijk er naar uit!!!
Foto’s: Rob Jelsma, http://www.robjelsma.nl/
{loadposition ads}
