Wat was Foeke Booy kwaad op de avond na kerst! Scheidsrechter Winter had de wedstrijd voor Sparta verpest. Geen rood voor Willem II-doelman Aerts, wel twee flauwe gele kaarten voor Duplan en een belachelijke strafschop tegen. Foeke concludeerde dat het twaalf tegen tien was geweest in Tilburg en dan win je nooit. Het vervolg is bekend. Foeke boos op de arbitrage, Uilenberg weer boos op de trainer van Sparta en uiteindelijk liep het met een sisser af.
Tja, scheidsrechters. Iedereen die wel eens een voetbalwedstrijd bezoekt zal beamen dat de heren in het zwart soms een bron van ergernis zijn. Scheidsrechter Jansen bijvoorbeeld, die is hier in de regio ook niet zo geliefd. Hij stuurde zowel ASWH-trainer Willem Leushuis als Capelle-trainer René Vermunt van het veld in de afgelopen periode in de zaterdaghoofdklasse. Dit terwijl beide oefenmeesters wel degelijk wat te klagen hadden. Bij de wedstrijd tussen Vitesse Delft en SHO bekeurde de arbiter Mark van der Hor van SHO met twee makkelijke gele kaarten, gaf de thuisploeg een strafschop en bovendien ook geel aan trainer Bill Tukker. Naar verluidt waren zelfs de oudste supporters van SHO boos op de leidsman. Hij moest “vluchten”. Dat deed ook Willem van Hanegem trouwens pas nog. Door de heg, om de journalisten te ontlopen. Ook geen fan van de arbitrage trouwens, die Willem. Zijn film over de falende scheidsrechters is er nooit gekomen, maar Willem opperde dat idee niet voor niets.
Je doet het natuurlijk niet snel goed als scheidsrechter. Niet lang geleden las ik een interview met een paar jonge kerels die graag wilden doorbreken als scheidsrechter. Ze waren rond de twintig. Enthousiast vertelden ze over hun ervaringen. Op gegeven moment werd door één van hen terloops gemeld dat hij voor het fluiten van een duel in de hoofdklasse een reiskostenvergoeding kreeg en daarbij het bedrag van negentien euro. Ne-gen-tien euro! Ik knipperde even met mijn ogen toen ik dat las. Wellicht krijgen oudere arbiters iets meer dan de jonkies, maar dan nog. Negentien euro, dat is zelfs zonder kredietcrisis nou niet echt een bedrag waar je veel voor koopt.
Wat bezielt iemand dan om scheids te worden? Zijn dit gewoon mensen met een licht masochistische inslag? Ik bedoel maar, je zou je maar negentig minuten lang moeten laten beledigen door allerhande spelers en toeschouwers. Als je maar even fluit op een manier die een deel van de bezoekers niet aanstaat, berg je dan maar. Je mag blij zijn als het bij “hondenlul” blijft. Wat dat betreft zijn de tijden veranderd, want het door Piet Romeijn – hij zei trouwens “onbenul” als het goed is – geïntroduceerde scheldwoord is flink aan inflatie onderhevig. Tegenwoordig val je minimaal op hetzelfde geslacht en wordt er vaak nog een willekeurige ziekte uit de zwaardere afdeling van de medische encyclopedie aan toegevoegd. Je moet het maar willen, elke week weer…
Proberen scheidsrechters wellicht te compenseren? Ik kan me voorstellen dat ze misschien zelf niet goed genoeg konden voetballen en dan dus maar op een andere manier proberen alles zo goed als mogelijk mee te maken. Als je hoofdklasse fluit, sta je toch mooi voor een paar honderd man en soms zelfs meer te fluiten. Maar toch, er zijn volgens mij wel andere functies denkbaar. Vrijwilligers zat gevraagd bij voetbalclubs en dan hoef je ook niet wakker te liggen van de scheldpartijen.
Onlangs werd een arbiter uit Hendrik-Ido-Ambacht nog tegen de grond geslagen. Zomaar, omdat hij niet accepteerde dat een speler, ergens in de vierde of vijfde klasse van de zondagamateurs als ik het wel heb, een tegenstander uitschold. De arme scheidsrechter kreeg daarop zelf klappen van deze voetballer. Zo gaat het dus ook al, het blijft lang niet altijd bij schelden. Nu ken ik deze scheidsrechter wel, hij floot vroeger jeugdwedstrijden bij mijn club. Deze man doet geen vlieg kwaad en geniet van het fluiten. Even overwoog hij na de aanval te stoppen, maar hij gaat door. Omdat hij het zo leuk vindt.
Waardoor ik niet anders kan concluderen dan dat deze mannen, die wekelijks wedstrijden tot een goed einde proberen te brengen, toch wel pure liefhebbers moeten zijn. Voor die vergoeding zullen ze het namelijk niet doen, want die is niet al te hoog. Misschien moet iedere voetballer, trainer en supporter dat in 2009 in gedachten houden als de arbitrage er weer eens flink naast zit. Even nadenken en beseffen dat we hier met een liefhebber te maken hebben. Zonder scheidsrechters is er geen voetbal, zoals het vaak gebezigde cliché luidt. Dat klopt. We moeten deze liefhebbers dankbaar zijn. Maar toch, stiekem hoop ik ook dat deze heren de liefhebbers binnen het veld en langs de lijn ook een beetje begrijpen. Een goede scheidsrechter valt immers niet op. Dan hoeft hij ook niet beschimpt te worden. Ik wens iedereen een jaar vol onopvallende arbiters toe. Kan Jaap Uilenberg vervolgens mooi zijn tijd steken in het opleiden van de volgende Nederlandse scheidsrechter op een WK of EK.
{loadposition ads}
