Hij zegt, dat-ie zich geregeld groen en geel ergert aan de manier waarop clubgrensrechters zich van hun taak menen te moeten kwijten. Meer dan waarschijnlijk spreekt Philippe Berchoux in dat kader namens veel collega’s. Roomser dan de paus is de trainer van de zaterdagvoetballers van Leonidas niet. Laat dat duidelijk zijn.
Want toegegeven: ook Berchoux en zijn mannen doen wel eens hun voordeel met een arbitrale dwaling. Of met impulsief vlaggedrag van de eigen grensrechter. En ook Berchoux en zijn mannen zijn daar blij mee. ,,Zolang het wat onze eigen grensrechter betreft maar een incidenteel geval is. Dat is een ander verhaal dan een clubgrensrechter, die al op voorhand de intentie heeft om punten voor zijn club te pakken en dat nog openlijk toegeeft ook. Daar word ik doodziek van.’’
Situatie 1:
2004. ZW-Leonidas. Derde klasse zaterdag. Leonidas scoort drie keer. Drie keer vlagt de clubgrensrechter van ZW. Maar drie keer wijst de scheidsrechter naar het midden. Evenzovele keren wordt de leidsman daarop door de voltallige ZW-ploeg belaagd. Drie keer herziet de arbiter daarop zijn beslissing. ZW-Leonidas eindigt in 0-0. Aan de finish komt Leonidas een paar weken later één punt te kort voor de titel. ZW degradeert uiteindelijk toch.
Situatie 2:
2008. Leonidas-Alexandria ’66. Verre uittrap van doelman Brian Tindal. De bal stuitert op de Alexandria-helft, waarop de clubgrensrechter van de bezoekers resoluut met z’n vlag zwaait. De arbiter van dienst neemt het signaal over en blaast voor buitenspel. Alex Fortes gaat daarop namens Leonidas bij de leidsman verhaal halen en krijgt geel. ,,Als aanvoerder heeft Alex recht op uitleg,’’ zegt Berchoux. ,,Uit een doeltrap kan een speler immers nooit buitenspel staan. Ik vraag me af hoe veel scheidsrechters van die regel op de hoogte zijn. Tegen Alexandria overkwam ons dat niet voor de eerste keer. Ik ben ervan overtuigd dat dit in veel andere wedstrijden ook gebeurt.’’
Situatie 3
2008. Excelsior P.-Leonidas. Na twintig minuten komt de thuisclub aan de leiding. Leonidas recht de rug en produceert in het tweede gedeelte van de eerste helft in korte tijd twee glaszuivere treffers. In beide gevallen wijst de arbiter naar het midden. Tot verbazing van vriend en vijand herroept de leidsman beide beslissingen op advies van zijn assistent, die op de ledenlijst staat bij Excelsior Pernis. Leonidas verliest de wedstrijd met 1-0.
,,Door onwetendheid en door een gemis aan sportiviteit van anderen word je als trainer, als elftal, gedwongen om tactisch anders te gaan spelen. Om anders te gaan denken. Een voorzet, gegeven op tien meter van de achterlijn, wordt bij dreigend doelgevaar steeds vaker ten onrechte door de assistent scheidsrechter van de betreffende club afgevlagd. De achterlijn halen is in het huidige amateurvoetbal bijna een must. Als je een bal teruglegt, kun je immers geen buitenspel staan.’’
,,Ik besef hoe moeilijk het is. En fouten maken we allemaal. Wanneer een bal vooruit wordt gespeeld, kijkt een scheidsrechter automatisch naar de zijkant. Als hij in zijn ooghoek een vlagsignaal ziet, fluit hij. Een logische reactie,’’ vindt Berchoux. ,,Maar opnieuw zeg ik: in veel gevallen ten onrechte. Meestal ziet een scheids zijn fout daarna wel in. Later in de wedstrijd bewijst hij dat door op cruciale momenten zelf een beslissing te nemen.’’
Verplicht
Hoe zulk gedrag in de toekomst aan banden te leggen? Berchoux: ,, Wanneer een arbiter er een potje van maakt, wordt hij bestraft. Ofwel na een aantal hoorsessies door zijn bond, ofwel via de rapporteur. Een assistent scheidsrechter hoort óók bij het spelletje. Pas op hem dus dezelfde regels toe. Verplicht de baas van de wedstrijd om zijn assistent bij moedwillig niet juist functioneren – net als aan een speler of een trainer – ook een gele kaart te geven. Twee keer geel betekent wat mij betreft ook in dit geval: vertrekken.’’
,,Aan de KNVB de taak voorkomend gedrag in kaart te brengen en maatregelen te nemen. Men spreekt in Zeist toch zo graag over normen en waarden? Ik denk dat onsportief gedrag van een clubgrensrechter daar ook onder valt. In negeren van dit gedrag zie ik geen oplossing. Volgende week vertoont diezelfde grensrechter doodleuk weer hetzelfde gedrag. De clubs zijn er niet voor de bond, zoals bij de KNVB wordt gedacht, de bond behoort er te zijn voor de clubs! Voor de geloofwaardigheid van haar sport!’’
Afschaffen
,,MÃjn suggestie? ,,Als gezegd: stuur bij moedwillig disfunctioneren de grensrechter van het veld. Zorg er als club voor dat er in voorkomende gevallen altijd een vervanger aanwezig is en schaf de buitenspelregel af. Vooral dat laatste zal een hoop ellende voorkomen. Een aantal clubgrensrechters wordt daardoor weer gewone stervelingen.’’
Dit artikel viel eerder ook al te lezen in de VoetbalRotterdam Webkrant van 11 november
