Het heeft precies 8 wedstrijden geduurd alvorens de 1e competitie overwinning voor DRL een feit was en die hatelijke “0” onder gewonnen wedstrijden in de ranglijst kon worden weggewerkt. En dat die zege plaatsvond tegen Flakkee gaf nog een extra tintje eraan, omdat het tegen een concurrent gebeurde voor de onderste plaatsen.
Aanvankelijk zag het er niet naar uit, dat er so wie so gescoord zou gaan worden in een wel zeer matige 1e helft van beide kanten. Het was duidelijk, deze wedstrijd stond in het teken van de degradatie en het niet mogen verliezen. De wedstrijd zelf ging dan ook gelijkmatig op, zonder dat er veel doelrijpe kansen ontstonden. De beide doelmannen hadden dan ook nauwelijks problemen. Dat de ruststand 0-0 was verbaasde dan ook niemand op het koude sportpark in Middelharnis. Tijdens de theepauze zal er hier en daar een hartig woordje is gesproken zijn, want, in ieder geval DRL, kwam veel meer gemotiveerd uit de kleedkamer. DRL ging zeer strijdlustig van start en dat leverde al direct in de 50e minuut de openingstreffer op van de linkerverdediger (!) Aron Utberg, die een vlot lopende DRL-aanval over veel schijven prima afrondde (0-1). Grote vreugde natuurlijk bij zowel spelers als supporters. Hoewel DRL aandrong lukte het vooralsnog niet ook de 2e snel binnen te schieten en daarmee de wedstrijd op slot te gooien.
Toen halverwege die 2e helft een der Flakkeespelers met rood werd weggezonden, leek het pleit helemaal beslist. Vreemd genoeg echter gaf dit Flakkee nieuwe krachten en begon er zowaar nog met een man minder een eindoffensief uit te persen. DRL wankelde even, maar goed keeperswerk van Daniel Kovacevic voorkwam erger. In de 85e minuut leek het dan toch weer mis te gaan voor DRL en Kovacevic. In een chaotische situatie belandde de bal buiten bereik van de DRLgoalie tegen de binnenkant van de paal en stuiterde zo voor de volkomen vrijstaande invaller Rick van Peperstraten die de rebound slechts voor het intikken had. Vrouwe Fortuna was nu eindelijk eens op de hand van de Rotterdammers want op waarlijk raadselachtige wijze werd deze open kans gemist en kon enkele minuten later de vreugde voor de zo geplaagde ploeg van trainer Wim v/d Steene los barsten. En de ploeg wilde weten dat de buit binnen was. Positieve bijkomstigheid voor het jubelende DRL was bovendien de uitslagen bij de concurrentie waardoor de zeker niet onverdiende overwinning nog meer glans kreeg.
