DRL ging in de wedstrijd tegen Slikkerveer overrompelend van start en leek alle ellende van de afgelopen periode van zich af te gaan spelen. Met fris en leuk voetbal werd regelmatig de Slikkerveer veste bestormd. Het bevreemde dan ook niemand, dat DRL na 12 minuten in de 1e helft volkomen verdiend de score opende. Een fraaie vloeiende aanval over veel schijven bracht de bal uiteindelijk bij Nelson dos Santos. Die faalde niet en liet Slikkerveer doelman Brouwer kansloos.
Het goede spel van DRL duurde exact een half uur, toen profiteerde Roy Vlasblom van een foutje van de juist zo goed op dreef zijnde DRL doelman Kovacevic en scoorde de 1-1. DRL ging plotseling onrustiger voetballen en de combinaties klopten niet meer. Slechts een keer leek DRL weer op te leven met een bal van Ben Sadik op de paal, maar dit bleek het laatste echte wapenfeit van de ploeg van Wim v/d Steene.
De rust brak dan ook aan met een gelijke stand. Maar wat er na rust met de DRL ploeg gebeurde (zat er soms wat in de thee?) zal wel ten eeuwigen dagen een raadsel blijven. Er was nauwelijks 2 minuten in de 2e helft gespeeld of de ploeg van Steef Buijs kwam al op een 1-2 voorsprong. Als een mes door de boter zo makkelijk sneden de Ridderkerkers door de DRL-defensie heen. Michel Kooijman mocht uiteindelijk de trekker over halen. DRL was werkelijk geen schim meer van het team van voor rust en het was dramatisch om te zien wat de ploeg presteerde. De koppies gingen naar beneden en zelfs de meest simpele ballen werden knullig in de voeten van de tegenstanders gespeeld. Werkelijk niets leek meer te lukken. Combinaties waren er niet meer bij en er werd nog nauwelijks een duel gewonnen. Slikkerveer moet zich in die 2e helft in het Voetbalwalhalla gewaand hebben, zo veel vrijheid genoot het en mocht er lustig op los combineren. In de 63e minuut begon het debacle al meer duidelijke vormen aan te nemen. Een voorzet vanaf de linker flank werd door iedereen gemist, maar door de linkerspits opnieuw weer ingebracht. En weer tastte een ieder mis behalve Vlasblom die dit flipperkast voetbal tot zijn eigen verbazing rustig mocht afronden zonder ook maar iets in de weg gelegd te worden (1-3). Nauwelijks 7 minuten later keek het zwalkende DRL tegen een 1-4 stand aan en weer mocht Kooijman worden bejubeld. Dat het bij 1-4 bleef was meer te wijten aan het missen van mogelijkheden door Slikkerveer dan door goed tegenspel van DRL. Welgeteld nog 2x wist DRL enigszins gevaarlijk te penetreren in het doelgebied van Slikkerveer, doch de schoten die hierop volgde waren van een dergelijke kwaliteit, dat zelfs een keeper van een C2 elftal er geen moeite mee zou hebben gehad. Het is werkelijk ongelooflijk en onverklaarbaar, hoe een elftal 2 zulke verschillende speelhelften laat zien.
Dat DRL het moeilijk zou gaan krijgen in deze 3e klas werd voorzichtig al in geschat, maar dat het zo moeilijk zou gaan, verrast toch wel de meeste DRLaanhangers. Komende week geen competitievoetbal voor DRL. Tijd om de wonden te likken, uit te huilen en opnieuw te beginnen, want die neerwaartse spiraal moet toch eens onder broken worden.
{loadposition ads}
