Het voetbalseizoen is inmiddels weer even bezig en de eerste competitierondes hebben her en der alweer de nodige verrassingen opgeleverd. Titelkandidaten die onderuit gaan, onderin verwachte ploegen die een foutloze start maken, teleurstellende bekeruitschakelingen of miraculeuze kwalificaties voor een volgende bekerronde; alles hebben we alweer gezien. Wat dat betreft is de voorbereiding natuurlijk een apart fenomeen.
Clubs gaan steeds vroeger aan de slag, trainen flink en spelen een reeks oefenduels. Daar kan een hoop vertrouwen uitgepeurd worden. Je moet er als trainer niet aan denken dat je ploeg een paar keer klop krijgt, want dat gaat onherroepelijk doorwerken in de hoofden. Te vaak winnen is ook weer niet goed, want dan kunnen de heren zich onverslaanbaar gaan wanen. Kortom, het is eigenlijk nooit goed. Dus zie je af en toe knotsgekke uitslagen opduiken, waarin lager spelende teams ineens winnen.
Het is een beetje dubbel. Uiteraard lijkt het fijn een goed verlopen voorbereiding te hebben, daar zal iedereen het toch wel over eens zijn. Maar wat is die waard als je dit niet door kunt trekken in de competitie? Leuk en aardig hoor, dat FC Dordrecht bijvoorbeeld gelijkspeelt tegen Feyenoord en indruk maakte met de overige resultaten, maar ze staan inmiddels vrijwel onderaan. ASWH bleef ongeslagen in de voorbereiding, maar verloor de eerste competitiewedstrijd. Dat was dan nog tegen een titelkandidaat, maar het was toch even een tikkie. Wat is die fantastische 4-1 van Heerjansdam in de beker tegen Baronie nog waard na twee nederlagen op rij in de competitie? En Excelsior dan, dat geen bijzondere voorbereiding kende, maar inmiddels de eerste periode al gewonnen heeft.
Toch gaat het te ver om te stellen dat de voorbereiding niets voorstelt. Teveel waarde moet men er echter niet aan hechten, zou je bijna gaan denken. Bij DOTO deed men dat wel. De hoofdklasser uit Pernis, die de volledige selectie moest renoveren, vloog uit de districtsbeker. Dat kan nog, met Leonidas in je poule. Een eersteklasser die met spelers als Ben Kinds, Ilya Tiren, Sebastiaan Pot, Romano Bijl en Marcel de Bruijn speelt, kan gewoon winnen van een club uit de hoofdklasse. Dat het eigen toernooi niet goed verliep was echter al minder prettig voor de beleidsbepalers. De nederlaag in de KNVB-beker tegen HSC ’21, inmiddels voorzien van de toevoeging Carparc, deed vervolgens de rest. Koos Waslander werd geparkeerd, terwijl de eerste bal in de competitie nog moest rollen.
Natuurlijk, daar speelde veel meer. Zaken die teruggaan naar vorig seizoen en waar wij als buitenstaanders, misschien wel gelukkig, niet alles van weten. Het is dan ook geen veroordeling richting DOTO. Toch vond ik het opvallend, aangezien ik dan wel van meerdere kanten hoorde dat de nieuwe spelersgroep nog achter Rooie Koos stond. Vermoedelijk is hij ook een beetje het slachtoffer geworden van de verwachtingen. De verwachtingen die voor het seizoen zijn uitgesproken. DOTO gaat voor het linkerrijtje in de ijzersterke hoofdklasse A. Een mooie doelstelling, maar wel een lastige. Die verwachtingen werden na al die tegenvallers in de zomer al wat getemperd natuurlijk en dan gaat er een balletje rollen en hakt er wel eens een bijltje.
Zoals ik al meer opvallende reacties van met name trainers heb bespeurd de afgelopen tijd. Kozakken Boys speelde voor de districtsbeker bij ASWH. De Ambachters kwamen met 3-0 voor en leken op weg naar een ruime score, toen men na vijfendertig minuten ineens met tien man kwam te spelen. Uiteraard veranderde toen het spelbeeld, maar ASWH won wel met 4-2. Kozakken Boys-trainer Ad van Seeters, die al weken lyrisch was over het Spaanse voetbal dat zijn elftal naar goed voorbeeld van de Europees kampioen zou gaan spelen, kon dat blijkbaar lastig verkroppen. In zijn column op de eigen site deelde hij enkele sneren uit naar ASWH, iets wat hij later in nota bene een voorbeschouwing op een bekerwedstrijd tegen UNA herhaalde. En jawel, vorige week eenzelfde situatie tegen DOVO, dat men 0-1 voor kwam en rood kreeg. Alleen Kozakken Boys voetbalde, het bekende riedeltje. Zoals ook Jasper de Muijnck zich op de multimediasite van Quick Boys zich kort na de verloren wedstrijd tegen ASWH enkele frustrerende uitspraken liet ontlokken. Zoals Bill Tukker van SHO op radio Rijnmond, gevraagd naar de vooral door Geert Bakker tot stand gekomen bekeruitschakeling tegen Papendrecht, de interviewer liet weten “op de radio niets te willen zeggen over Geert Bakker”.
Trainers reageren dus af en toe iets geprikkelder dan ze misschien zelf willen. En dat komt natuurlijk door die verwachtingen! Want ja, De Muijnck moet de titel pakken met Quick Boys en verliest zijn eerste thuisduel. Tukker wacht de zware taak SHO weer te laten promoveren. Zo heeft elke trainer wel een doel en dan is het even slikken als het een keer niet lukt. Maar ja, in elke voorbeschouwing is het hetzelfde liedje. Gevraagd naar de seizoensdoelen wil elke trainer kampioen worden, als dat niet lukt op zijn minst een periodetitel pakken, eindigt iedere club minimaal in het linkerrijtje en degradeert er niemand. Helaas bepalen de regels van de KNVB echter anders. Koos Waslander kon alvast niet aan de verwachtingen voldoen. Het is niet gewaagd om hier te schrijven dat er dit seizoen nog wel meer trainers of spelers zullen volgen. Soms ook door de druk die men zichzelf oplegt. Wat dat betreft vond ik het zo gek nog niet dat Gertjan Verbeek stelde dat een plek bij de eerste vijf voor Feyenoord al een mooi begin zou zijn. Dat doet even wat stof opwaaien, maar dat tempert wel de verwachtingen. En dat is, zo blijkt vaak, eigenlijk wel zo lekker voetballen.
{loadposition ads}
