Door Pieter Donath
Na vijf jaar gespeeld te hebben bij Neptunus in Rotterdam wilde Harry de Haas (36) terug naar Tonegido. De echte Hagenees koos wederom niet voor de randvoorwaarden, maar wilde de club, waar hij eerder dertien jaar speelde, gewoon helpen.
De geheel veranderde sfeer bij het eerste elftal neemt hij op de koop toe. Waarom ben je niet eerder teruggegaan naar Tonegido? De Haas: "Ik had het naar mijn zin bij Neptunus en dan blijf ik hangen. Bovendien was ik aanvoerder". Rond de winterstop gaf hij richting Tonegido aan, terug te willen komen.
Was er geen rancune bij voorzitter Peter Grötzinger na jouw minder leuke vertrek van vijf jaar eerder? "Nee, een week na mijn overschrijving in 2002 was het al weer goed met de voorzitter. Maar ik wissel niet graag van club, zeker niet als ik het naar mijn zin heb, zoals bij Neptunus".
honkvast
In twintig jaar voetballen bij de senioren heeft Harry de Haas slechts bij vier clubs gespeeld, waarvan bij twee clubs (ODB en ADO amateurs) slechts één jaar. "Als 17-jarige debuteerde ik in het eerste elftal van ODB. Als 18-jarige werd ik met Tonegido kampioen van de eerste klasse en later van de Hoofdklasse (1994). Met een onderbreking van één jaar (ADO o.l.v. Martin Jol) speelde ik dertien jaar voor deze club".
De reden waarom hij in 2002 naar Neptunus vertrok was een impulsieve beslissing. "De voorzitter vroeg de mening van de spelersgroep over de komst van een nieuwe speler. Ik (en Joost Timmer) waren tegen, terwijl de meerderheid vóór zijn komst was. Op de laatste dag van de overschrijvingsperiode benaderde Neptunus mij (zij waren getipt door Kranenburg, nu Haaglandia). Ik wist niets van de club maar was boos op de voorzitter dus gaf ik mijn jawoord".
Harry de Haas in gesprek met Pieter Donath van Sportsignaal Voetbal Magazine
degradatie
De Haas: "Zelf ben ik nooit gedegradeerd. De degradatie van Tonegido uit de Hoofdklasse vond ik erg jammer en ben blij te kunnen meehelpen om een nieuw team op te bouwen. Na gesprekken met Peter Grötzinger, Ton Jenner en trainer Wim van Laar bleek dat zij met drie routiniers en verder jonge spelers van 19/20 jaar het seizoen wilden ingaan. Het is de doelstelling om niet nog eens te degraderen en indien mogelijk een periodetitel te behalen".
De andere sfeer in het elftal komt door het leeftijdsverschil tussen de routiniers en de jonge spelers, die nog een profcarrière tot doel hebben. Harry de Haas: “Ik drink nu wat na afloop van een wedstrijd of training met de supporters. Veel van hen waren er vijf jaar geleden ook en ik zie er steeds meer terug komen”.
prof
Harry de Haas heeft nooit als prof gevoetbald. Wel is hij aan het begin van zijn loopbaan vijf dagen in Engeland geweest om bij Second Divisionclub Northampton Town een contract af te dwingen. "Het regende en waaide constant en daar de testwedstrijd werd afgekeurd ben ik naar huis gegaan". Ook was de Haas in beeld bij FC Dordrecht en FC Utrecht, waar hij een contract van 500 gulden per maand kon krijgen. "Ik werk al vanaf mijn 15e jaar en verdiende als metselaar in de bouw een veelvoud en zou dus te veel moeten inleveren. Investeren in mijn toekomst als profvoetballer zat er bij mij niet in".
voetbaldier
Het spelletje voetbal neemt een grote plaats in het leven van Harry de Haas in. Naast de training bij Neptunus gaf hij zelf ook drie avonden training aan de B1-jeugd van Sparta. De recent gescheiden en nu in Pijnacker woonachtige De Haas heeft drie zonen. "Mijn oudste zoon Enrico is 14 jaar en speelt, na een periode bij ADO Den Haag, in de C1 van Haaglandia". De twee andere zoons zijn 3 en 1 ½ jaar en krijgen nu meer aandacht van De Haas omdat hij slechts twee keer per week hoeft te trainen bij Tonegido.
"Toch train ik vaak een derde keer op vrijdag. Gezien mijn leeftijd moet ik er toch meer voor doen dan vroeger. Mijn jeugdige teamgenoten trainen 4 tot 6 keer per week en gebruiken de voedingsupplementen van Tscheu la Ling". Aan Harry de Haas is deze extra voeding niet besteed. "Ik voel mij fit en alleen op maandag heb ik na een wedstrijd wat last van stijve spieren. Ernstige blessures heb ik nooit gehad. Wellicht heb ik goed voor het voetbal geleefd”, sluit hij het gesprek lachend af.
© Sportsignaal Voetbal Magazine
Foto’s Sportsignaal Voetbal Magazine: Bert Tielemans
