Oscar Schewe tastte in het afgelopen seizoen met zijn BVCB net naast promotie naar de eerste klasse. De aanvoerder, die zich na een blessure in de eerste competitiehelft weer in het elftal speelde, werd in de finale verslagen door 's Gravendeel. Ondanks het verlies kijkt hij met groot genoegen terug op die dag. Een terugblik op die finale en een vooruizicht naar het komende seizoen.
Een mooi seizoen met de finale van de nacompetitie gevolg. Hoe kijk je terug op die nacompetitie?
De nacompetitie was inderdaad fantastisch. We mogen echter niet vergeten dat we in de reguliere competitie gewoon te weinig punten hebben gehaald. Acht keer verliezen op 22 wedstrijden is gewoon veel teveel. En in 22 wedstrijden 40 doelpunten tegen krijgen is al helemaal niet iets wat bij ons hoort. Er zijn absoluut duidelijke redenen voor aan te geven maar je kan ervan uitgaan dat we komend jaar erop gebrand zijn om hier verbetering in aan te brengen. Maximaal 5 keer verliezen en tussen de 28 en 32 tegendoelpunten brengt je gewoon in de top. En dat kan!
Maar zoals gezegd, de nacompetitie was fantastisch. Twee sterke ploegen uit de andere competitie, ’s-Gravenzande en Strijen uitgeschakeld. En dat in wedstrijden met een super ambiance. En dan de finale. Echt 90 minuten lang genoten van sfeer, fanatisme en enthousiasme. Helaas kreeg het seizoen een zilveren in plaats van een gouden randje. Maar wat we toen ook al gezegd hebben, we mogen apetrots zijn op onze prestatie in de nacompetitie.
’s-Gravendeel was de tegenstander die met 1-2 won. Terechte winnaar of vind je van niet?
Ja natuurlijk, zij maken er eentje meer dan wij dus dan win je terecht. Het spelbeeld was weliswaar zo dat we voornamelijk op de helft van 's Gravendeel speelden en veel kansen creëerden. Maar dan moeten we ze wel maken. Dat hebben we verzuimd en dan krijg je dus terecht op je klote. Erg zuur maar waar.
Waar ging het mis?
In de vierde minuut kregen we al een ongelooflijke tegenslag te verwerken. Arbiter Brouwer besluit een zeer omstreden penalty te geven vanwege hands. Na afloop gaf hij ruiterlijk toe dat hij waarschijnlijk mis zat en al enorm twijfelde tijdens zijn beslissing. Dat vond ik wel klasse van hem. Maar we kwamen de klap redelijk snel te boven en zelf kregen we ook een strafschop te nemen. Als die, en twee andere 100% kansen, er niet ingaan dan maak je het jezelf enorm lastig.
Vroeg in de tweede helft komen we ook nog tegen tien man te spelen en heb je helemaal het gevoel dat we de klus toch gaan klaren. Een grote blunder in onze defensie luidt vervolgens hun 2-0 in. En je weet, zulke fouten mag en kan je gewoon niet maken in een finale. We maken dan nog de 2-1 in de zeventigste minuut. Maar vervolgens stuitten we de rest van de wedstrijd op een voortreffelijke doelman Fortuin. Bizar hoe goed hij kan keepen.
Wat betekende de poging tot eerste klasse voetbal voor de club?
Dat betekende een enorme uitdaging voor eigenlijk de gehele vereniging. Als je ziet wat er op die momenten binnen de club aan enthousiasme en emoties loskomt dan krijg je daar een heel goed gevoel over. Tientallen vrijwilligers die de selectie uit de wind houden om te presteren. En dan de ‘BVCB-hoolies’. Een groep echte BVCB-ers die ons op de moeilijke momenten er doorheen hebben gesleept. Ik zal echt nooit maar dan ook nooit meer de opkomst vergeten voorafgaande aan de wedstrijd tegen ’s-Gravenzande. Het prachtige complex van Heerjansdam waar vuurwerk werd ontstoken en alle BVCB-ers massaal achter ons gingen staan. Ik heb zelden zo dik kippevel gehad! En wellicht nog mooier was het om te scoren en vlak voor je eigen vrienden juichend weg te lopen. Het liefst had ik er middenin gesprongen maar dat is natuurlijk een beetje raar bij een 2-1 achterstand.
Voor de club BVCB zou het echt goed zijn om de eerste klasse binnen afzienbare tijd te halen. De jeugd speelt al jaren op zeer hoog niveau en het zou een natuurlijke stap zijn als ze nog hoger in het amateurvoetbal zouden kunnen instromen.
Hoe kijk je naar volgend seizoen, is een kampioenschap mogelijk?
Wanneer we iedere wedstrijd weten te benaderen als nacompetitiewedstrijd, dan zijn we verschrikkelijk moeilijk te verslaan. Maar door de loop van het seizoen is het lastig om die ‘flow’ continu maar vast te houden. Daarom geloof ik heilig in het stellen 
van korte termijn doelen. Dus tot de winterstop moeten we ‘x’ aantal punten behalen. De spits moet er de eerste tien wedstrijden bijvoorbeeld zes in hebben liggen. Ik denk dat dit het grote plaatje ten goede komt. Qua prikkeling en uitdaging is Henk Boon daar in hele goede in. Als wij dat als spelersgroep weten op te pakken dan moet een kampioenschap mogelijk zijn. Maar daar zijn we zelf bij. De spelersgroep blijft intact en er komen drie jongens bij die volgens mij directe versterkingen zijn voor het eerste elftal. Het schijnen ook nog goeie gasten qua persoonlijkheid te zijn dus het gaat volgens mij helemaal goedkomen. Per saldo zullen we alleen maar beter worden. Ik kan niet wachten tot het nieuwe seizoen begint.
Je vader (Willem Schewe) stopt bij de vondst van een nieuwe voorzitter na dik tien jaar als voorzitter van BVCB. Hoe kijk je hier tegenaan?
Ik ben echt apetrots op hem. Als je ziet wat hij met de mensen om zich heen heeft weten te bewerkstelligen, dan kan je ook alleen maar trots zijn. Het complex, de enorme groei aan leden, het eerste elftal dat van de vierde naar de tweede klasse is gepromoveerd, de vele enthousiaste vrijwilligers, de clubcultuur etc. etc. het zijn zaken waar hij een grote steen aan heeft bijgedragen. De tijd die hij erin heeft gestoken met bijvoorbeeld mannen als Gerard Lexmond en Jos Peeters is simpelweg niet terug te verdienen.
Toch is het laatste jaar een enorm lastig jaar geweest voor hem. Er zijn binnen de club mensen van mening geweest dat het gerechtvaardigd was om hem persoonlijk aan te vallen. Dit deed en doet nog steeds enorm veel pijn. Het mooie aan deze situatie is wel geweest dat je op zo’n moment krachten ziet vrijkomen binnen een vereniging. Zijn oude kameraden waar hij onder andere zelf mee heeft gevoetbald stonden als één blok achter hem en ook de selectie liet zich van de goede kant zien. Dat is dan weer schitterend om mee te maken.
Maar ik zei het in het begin en ik wil ermee eindigen: ik ben apetrots op hem als voorzitter maar echt supertrots op hem als vader!
Foto's Rob Jelsma. www.jelsma.tk
