’s Avonds is hij zelden thuis. Elke maandagavond traint hij in Hoorn bij zaalvoetbalvereniging Hovocubo, dat uitkomt in de eredivisie, iedere dinsdagavond staat hij bij de Rotterdamse hoofdklasser Leonidas op het trainingsveld, op woensdagavond is hij wederom in Hoorn en op donderdagavond bij Leonidas. En op vrijdagavond speelt hij zijn competitiewedstrijden in de zaal. Voor Leonidas doet hij dat ‘s zondags. Zakaria Amrani heeft een inspannend voetballeven, maar daar haalt hij zijn schouders over op. ‘Ik speel al sinds mijn zesde jaar op het veld en in de zaal’, zegt hij. ‘Alleen in de 4 jaar dat ik bij FC Utrecht in de jeugdopleiding zat, mocht ik van die club niet in de zaal voetballen. Bij al mijn andere clubs mocht dat wel. Het is inderdaad een inspannend leventje af en toe, maar overdag pak ik genoeg rust. Dat moet je ook wel doen, want anders hou je het niet vol.’
De onlangs 27 jaar geworden Zakaria voetbalt dit seizoen voor het eerst bij Hovocubo. De afgelopen vier seizoenen was hij voor FC Marlène uit Heerhugowaard in de zaal actief en zou daar eigenlijk nog twee jaar blijven. Maar hij kwam er met die club uiteindelijk toch niet uit en trainer Sander van Dijk van de Hoornse eredivisieploeg was er als de kippen bij om Zakaria, die in het verleden al eens twee keer met Hovocubo had gesproken, naar Hoorn te halen. In zijn kielzog ging Faisel Mellah mee, zijn maat die al een aantal seizoenen zowel op het veld als in de zaal bij dezelfde clubs speelt als Zakaria.
Drie keer in de week op en neer naar Hoorn, het betekent dat Zakaria heel wat uurtjes op de weg zit. ‘Op de heenweg, als het behoorlijk druk is, doen we er ongeveer anderhalf uur over’, vertelt hij. ‘Maar samen met Faisel en nog twee andere jongens uit deze omgeving in de auto verstrijkt de tijd snel. Dan heb je eigenlijk niet in de gaten dat het zo lang duurt. Na de trainingen zijn we rond 11 uur ’s avonds weer thuis. Pas geleden wonnen we met Hovocubo de beker en toen is het wel later geworden. Ik geloof dat we toen pas om 4 uur ’s nachts thuis waren. Op vrijdagavond spelen we wedstrijden. Thuiswedstrijden beginnen om half 8, de begintijd van uitwedstrijden hangt af van waar je speelt. Meestal is dat half 9. Als eredivisieploeg reizen we het hele land door, van Vlissingen tot Roermond. Soms gaan we met eigen auto’s, naar Roermond rijdt een bus en dan kunnen we in Rotterdam instappen. De club is daarin best flexibel en dat stellen we op prijs.’
Zakaria, die tot een tweetal jaar geleden ook zaalvoetbalinternational was en in het seizoen 2014-2015 tot beste zaalvoetballer van Nederland werd verkozen, voetbalt niet alleen in de zaal op een hoog niveau. Hij doet dat ook op het veld. Zo voetbalde hij ooit namens Haaglandia en Magreb’90 in de Topklasse en nu is hij in de hoofdklasse actief met Leonidas. International in de zaal is hij niet meer. ‘Dat zou betekenen dat ik bij Leonidas 5 tot 6 wedstrijden zou moeten missen. Ik sta daar in de basis, ben belangrijk voor de ploeg. Het is geven en nemen daarin. De club houdt rekening met mij. Ik mag in de zaal voetballen, dan kan ik het niet maken om zo vaak weg te zijn. Jammer is het overigens wel, want ik heb met het Nederlands zaalvoetbalteam leuke trips gemaakt. Naar Italië en Spanje bijvoorbeeld en ik ben ook in Azerbeidzjan geweest. Ik voetbal op het veld trouwens bewust op zondag. Zo heb ik na een zaalwedstrijd namelijk de hele zaterdag om bij te komen en me weer op te laden voor de zondag. Want dan wil ik er ook weer staan.’
De keuze waar hij het liefst voetbalt, in de zaal of op het veld, kan hij niet maken. ‘Dat is net alsof je mij zou vragen wie ik het liefst heb, mijn vader of mijn moeder. Ik heb ze alle twee erg lief. Zo is het ook met het veldvoetbal en het spelen in de zaal. Ik doe het alle twee erg graag en met veel plezier. Het is alleen telkens weer overschakelen: de ene keer in de zaal, dan op een grasveld, vervolgens weer in de zaal, dan buiten op kunstgras en ga zo maar door; je lichaam moet er telkens weer aan wennen. Dat is pittig. Maar ik kan er goed mee omgaan en de clubs houden er qua trainingsinspanningen ook rekening mee. In al die jaren ben ik nooit zwaar geblesseerd geweest en dat wil ik graag zo houden natuurlijk. Daarom is het heel belangrijk om op tijd ook je rust te pakken.’
Prestatief gaat het zowel op het veld als in de zaal voortvarend met de ploegen waar Zakaria speelt. ‘Het staat nu al vast dat we met Hovocubo als eerste eindigen in de competitie’, zegt hij. ’Met nog 2 wedstrijden te gaan staan we 10 punten los. Alleen zijn we dan nog geen kampioen, want er zijn play-offs. Dat gaat over maximaal 3 wedstrijden, wie het eerst 2 keer wint. We spelen tegen de nummer 4. Eerst uit, dan thuis en als er een derde wedstrijd noodzakelijk is, spelen we die ook thuis. Als we de finale halen, gaat dat ook zo. Dat voorrecht hebben we omdat we in de competitie als nummer 1 geëindigd zijn. Op het veld gaat het ook goed. Vorig jaar zijn we met Leonidas kampioen geworden en dit seizoen draaien we bovenin mee. Donderdag (vandaag, JS) spelen we een inhaalwedstrijd bij Silvolde en die is heel belangrijk. Als we die winnen doen we tot het einde van het seizoen mee om de prijzen.’